Ένα μάθημα… διαφορετικό από τα συνηθισμένα έκανε τμήμα της Δ’ και Ε’ τάξης του 3ου Δημοτικού Σχολείου Γλυφάδας το πρωί της Δευτέρας 24 Οκτωβρίου. Ένα μάθημα… βιωματικό! Το σχολείο επισκέφτηκε εκπροσωπώντας τον Σ.Κ.Ε.Π. (Σύνδεσμος Κοινωνικής Ευθύνης για Παιδιά και Νέους) ο Παναγιώτης Πιτσίνιαγκας και σε μια διδακτική ώρα κατάφερε να κρατήσει προσηλωμένα πάνω του δεκάδες μάτια μικρών μαθητών. Ο Παναγιώτης Πιτσίνιαγκας, όντας ο ίδιος άτομο με αναπηρία (κινητικά προβλήματα) μπήκε στο προαύλιο του σχολείου και τα παιδιά αμέσως τον πλαισίωσαν και τον καλωσόρισαν με χαμόγελα και φροντίδα. Μόλις χτύπησε το κουδούνι όλα με προσοχή κάθισαν στην αίθουσα εκδηλώσεων του σχολείου και υπό την επίβλεψη των καθηγητών τους ξεκίνησαν το μάθημα.
Ο Παναγιώτης Πιτσίνιαγκας – κύριος Παναγιώτης για τα παιδιά – ξεκίνησε ρωτώντας τα ποιο είναι το άθλημα εκείνο που πιστεύουν ότι μπορεί να κάνει. Ελάχιστα δευτερόλεπτα σιωπής προηγήθηκαν του βομβαρδισμού των απαντήσεων που δέχτηκε. Απαντήσεις όλες σωστές! Μα πως θα μπορούσαν να ήταν λάθος αφού στα μάτια των παιδιών τι κι αν ο Παναγιώτης ήταν σε αναπηρικό αμαξίδιο… σίγουρα θα έκανε όσα μπορούν να φανταστούν. Προχωρώντας η συζήτηση οι ερωτήσεις των παιδιών είχαν να κάνουν με θέματα καθημερινότητας όπως «πως ντύνεστε κ. Παναγιώτη», «πως κάνετε μπάνιο», «μαγειρεύετε», «δουλεύετε», «πως μπορείτε και γράφετε», «οδηγείτε», «πως κινείται το αμαξίδιο» και πολλές άλλες. Οι απαντήσεις άμεσες, ευθείς και ειλικρινείς με αρκετή αίσθηση του χιούμορ. Κάτι που έκανε τα παιδιά να μένουν συνεχώς προσηλωμένα στη συζήτηση. Ακόμη και τα πιο ζωηρά. «Ντύνομαι όπως κι εσείς, απλά αντί να κάνω λιγότερο από λεπτό να βάλω το παντελόνι μου χρειάζομαι 3’ καθώς επίσης πρέπει να είμαι και ξαπλωμένος», «στο μπάνιο έχω ειδικά διαμορφωμένο το χώρο αφού έχω βιδώσει μια καρέκλα για να είναι σταθερή. Οπότε από το αμαξίδιο κάθομαι σε αυτή και πλένομαι». Και συνέχισε… «μαγειρεύω ο ίδιος γιατί έχω προσαρμόσει την κουζίνα του σπιτιού μου στις ανάγκες μου. Αν έρθω στο σπίτι σου ίσως να δυσκολευτώ.. όμως σίγουρα δε θα ήθελες να σου μαγειρέψω»! Και γέλια γέμισαν την αίθουσα. «Γράφω όμως κρατάω το μολύβι διαφορετικά». «Οδηγώ και όταν είμαι μόνος βάζω το αμαξίδιο στη θέση του συνοδηγού. Αν έχω παρέα τότε με βοηθούν να μπει στο πορτ μπαγκάζ», είπε και ευκαιρίας δοθήσης η συζήτηση μεταφέρθηκε στην καθημερινή μετακίνηση ενός αμαξιδίου στους δρόμους της πόλης. Πως πρέπει να είναι οι ράμπες, γιατί δεν μπορεί να κινηθεί κάποιος με αμαξίδιο όταν παρκάρουν οι υπόλοιποι τα αυτοκίνητά τους, γιατί δεν είναι προσβάσιμα όλα τα μαγαζιά για έξοδο αλλά και τα ίδια τα σχολεία… ήταν μερικά από τα επιπλέον θέματα που κουβέντιασαν. Η ώρα πέρασε γρήγορα και τα παιδιά δεν ήθελαν να τελειώσει η ωραία αυτή εμπειρία. Το κουδούνι όμως χτύπησε και δεν ήταν η πρώτη φορά για το διάλλειμμα. Αυτό το εξάντλησαν απορροφημένοι στη συζήτηση. Η επόμενη ώρα ξεκινούσε και το επόμενο μάθημα έπρεπε να αρχίσει. Ο κύριος Παναγιώτης χαιρέτησε τους μικρούς μαθητές και υποσχέθηκε στους ίδιους και στους εκπαιδευτικούς τους να επαναλάβουν τη συνάντηση.
Άλλωστε για το 3ο Δημοτικό Σχολείο της Γλυφάδας δεν ήταν η πρώτη φορά που επιχειρεί ένα τέτοιο βιωματικό μάθημα. Σχεδόν κάθε χρόνο οι εκπαιδευτικοί ανοίγουν την πόρτα του σχολείου στον Παναγιώτη για να μιλήσει στα παιδιά για τα άτομα με αναπηρία.
Μια ωραία πρωτοβουλία που θα έπρεπε να γίνεται πιο συστηματικά από όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης καθώς οι μικροί μαθητές είναι οι αυριανοί πολίτες!
[Δημοσιεύτηκε στον ΠΑΛΜΟ της Γλυφάδας, 29 Οκτωβρίου 2016]
