Πλαισιωμένος από εκλεκτούς φίλους, συγγενείς, μέλη της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών, συντοπίτες και αιρετούς, ο Βουλιαγμενιώτης συγγραφέας Γιώργος Νικολαϊδης παρουσίασε στο κοινό δύο ακόμη έργα του.
Στο Πολιτιστικό Κέντρο «Ιωνία», το απόγευμα της Τετάρτης 28 Σεπτεμβρίου, «Το μυστικό μιας ζωής» και «Η απόδραση» που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Momentum συστήθηκαν επίσημα στο αναγνωστικό κοινό τους.
Μπορεί η πανδημία τις προηγούμενες χρονιές να «πάγωσε» τις εκδηλώσεις, όμως το συγγραφικό έργο του Γιώργου Νικολαΐδη υπήρξε συνεχές και η έμπνευση αστείρευτη με αποτέλεσμα να γεννηθούν δύο ακόμη μυθιστορήματα. Αμέσως μόλις επέτρεψαν οι υγειονομικές συνθήκες η βιβλιοπαρουσίαση έλαβε χώρα… Μάλιστα αν και διπλή κατάφερε να μην κουράσει και να μαγνητίσει το κοινό.
Μεταξύ των παρισταμένων αξίζει να σημειωθεί ότι ήταν ο π. Περιφερειάρχης Γιάννης Σγουρός, ο Πρόεδρος του Δημοτικού Συμβουλίου Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης Διονύσης Γεωργουλόπουλος κ.α.
Την εκδήλωση συντόνισε ο νομικός, πρώην Πρόεδρος και νυν Μέλος του Δ.Σ. της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Αυγερινός Ανδρέου.
«Έχουμε τη χαρά και την τιμή να υποδεχόμαστε στον Δήμο μας και να παρουσιάζουμε τα βιβλία του, τον διακεκριμένο και πολυβραβευμένο συμπολίτη μας Γιώργο Νικολαΐδη», όπως είπε στον χαιρετισμό του ο Δήμαρχος Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης Γρηγόρης Κωνσταντέλλος ανοίγοντας την εκδήλωση. Και συνέχισε τονίζοντας ότι: «Δεν είναι τυχαίο που ο Γιώργος Νικολαΐδης βραβεύτηκε ξανά και ξανά για την προσφορά του στα γράμματα και στον Ελληνικό πολιτισμό. Είμαστε τυχεροί που έχουμε συμπολίτες μας σε όλες τις μορφές των τεχνών και των γραμμάτων, που ανεβάζουν τον πήχη του πολιτισμού στον δήμο μας ακόμη ψηλότερα. Ένας από αυτούς είναι και ο Γιώργος Νικολαΐδης».
Στη συνέχεια το λόγο πήρε ο Πρόεδρος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, ποιητής και εικαστικός Κώστας Καρούσος προκειμένου να παρουσιάσει «Το μυστικό μιας ζωής».
«Στο βιβλίο διαφαίνεται η συγγραφική αντίληψη μιας καλοδουλεμένης πλοκής, ρυστής αμεσότητας, πάθους και επιβίωσης, που στο τέλος πρυτανεύει η λογική, η οικογενειακή συνοχή, ο σεβασμός, η επικοινωνία και το στοιχείο της μελλοντικής τους πορείας. «Το μυστικό μιας ζωής» αφομοιώνει πρακτικές και ερωτικές συμπεριφορές, χωρίς τον έλεγχο της ερωτικής απόλαυσης και της ηδονής, με διασπασμένα τα κίνητρα της ερωτικής προσέγγισης, όταν πλησιάζουν το έτερο ήμισυ, χωρίς το βάθος του χρόνου στο μετέπειτα της ζωής, χωρίς την ωριμότητα της ρεαλιστικής ψυχογράφησης της πραγματικότητας και της συναισθηματικής ανάκαμψης, όταν το βίωμα και οι πράξεις δεν ενεργοποιούν τα βαθύτερα αίτια της όποιας εκλεκτικής και αισθητικής απολαβής. Ο Γιώργος Νικολαίδης,έμπειρος και δόκιμος ερευνητής κοινωνικών δραμάτων και σχέσεων, [..] επανέρχεται, κοινωνικοποιώντας πρακτικές και καταστάσεις επιλογικών αποκαλύψεων -του πρωταγωνιστή- αδιαφορίας και ανευθυνότητας, όταν η ζωή κρίνει μεταχρονικά τις παραβατικές μας συμπεριφορές. Πράξεις ηθικής οντότητας, κρίνονται μέσα σε οικογενειακό πλαίσιο ανεκτικότητας και προσωπικής αλλοτρίωσης. Ο συγγ. μέσα από πολλά μυστικά της ζωής, χαρτογραφεί και επικαιροποιεί την ανάγκη του θέματος της συναισθηματικής ωριμότητας -στο πρόσωπο του Δημήτρη Θεοδωρίδη- που φυσικά συμπλέκεται -ταυτόχρονα- με εντυπωσιακή προσπάθεια, μαζί με τον φίλο του Βασίλη, της σπουδαστικής και επαγγελματικής τους καταξίωσης.
Οι φτωχογειτονιές της Αθήνας. πριν πέντε ή έξι δεκαετίες και το ξερίζωμα των νέων για καλύτερη ζωή, στην αγορά εργασίας της επανακαμπτώμενης οικονομικά Γερμανίας και άλλων χωρών, έρχονται στο προσκήνιο, με την άρρυθμη ανάπτυξη, λειτουργική και οικονομική της χώρας μας και την ανάγκη κομβικών επιλογών τους, εργασιακών και σπουδών στη ξένη.
[…] Η απελευθέρωση των γυναικών, μετά τον πόλεμο του 40, έφερε άλλα κοινωνικά δεδομένα, στο κοινωνικό γίγνεσθαι της Γερμανίας και οι σχέσεις των δύο φύλων, πιο φυσιολογικές, πιο επικοινωνιακές, πιο ανθρώπινες. Η συγκλονιστική σχέση της Inge και του Δημήτρη, μέσα από επίμονες σπουδαστικές ανιχνεύσεις και αλληλοπροσεγγίσεις, ωρίμασε τη σχέση τους, ως την εγκυμοσύνη της Inge, με την ξαφνική αποστασιοποίηση του Δημήτρη , στην έτερη και ερωτόπαθη έλξη και σχέση με την Ειρήνη, την κατόπι σύζυγό του. Η Inge με πολλά και αντικρουόμενα αισθήματα «αναστολές και προβληματισμούς» συνέχισε τη ζωή της φέρνοντας στη ζωή τα δίδυμά τους, τον Klaus και την Brigitte.
[..] Ο συγγ. επικεντρώνεται στις απρόβλεπτες καταστάσεις της ζωής και σχηματοποιεί το πλαίσιο της καθαρόγνωμης αντιμετώπισης των πραγμάτων, όταν γράφει τις σκέψεις την Inge για τον Δημήτρη.
[…] Ο συγγ. Γιώργος Νικολαίδης δεν αποδομεί τη σύγχρονη πραγματικότητα και σε μια εξαιρετική πλοκή και εξιστόρηση γεγονότων, φέρνει στο φως, όχι την κοινωνική απαξίωση, αλλά τον ανακόλουθο ρόλο του πρωταγωνιστή, παντός τόπου και χρόνου-όταν το ερωτικό ένστικτο δεν χαλιναγωγείται, στη φάση της συναισθηματικής ή της διπολικής σχέσης, που το σύμπλεγμα των αποτελεσμάτων -χρονικά και τελεσίδικα- προσδιορίζεται μερικές δεκαετίες αργότερα.
[…] Όλο το βιβλίο διανθίζεται έντεχνα, με ερωτικές περιπτύξεις, με τους κοινούς φίλους, τα προσφιλή μέρη του Μονάχου, την εκπαιδευτική προσήλωση των αδερφών, την ελληνική φύση,τον ξεριζωμό του 1922, την φιλία, τον έρωτα, την αγάπη, τα στέκια αναψυχής, τα οικοτροφεία, τη δοκιμασία της μοναχικότητας, τους οικονομικούς μετανάστες, την αβεβαιότητα-κάποτε-των επιλογών, την υπευθυνότητα της εργασίας, το όραμα και το συνεχές ενδιαφέρον της κοινωνικής επιτυχίας και αποδοχής.
«Το μυστικό της ζωής» του εκλεκτού φίλου και μέλους της ΕΕΛ, Γιώργου Νικολαίδη, έχει ακόμη μερικές πολύ αξιόλογες πτυχές και παραμέτρους διηγηματογραφικής ψυχογράφησης, ότι στη ζωή, αργά μα σίγουρα, γίνονται και του καθένα, τα προσωπικά του αποκαλυπτήρια, και το μυστικοπαθές ή το γνωστικά κρυμμένο της ζωής, διαφοροποιείται ή πραγματώνεται ή γνωστοποιείται -εν καιρώ- [ όπως εδώ μετά από 29 χρόνια ] προς δόξαν του ανθρώπου ή της οικογένειας, όταν η αλήθεια σαρκώνεται το χρόνο και την ορθή κρίση και δικαίωση της ζωής.
Ένα βιβλίο ευανάγνωστο και πολύ προσιτό, με κοινωνικές προεκτάσεις, με αντικρουόμενα αισθήματα, και παράπλευρες εκταμιεύσεις βιώματος, που ενεργοποιούν το άτομο και εκτονώνει τον απαιτητικό αναγνώστη».
Για το βιβλίο «Η απόδραση» μίλησε ο φιλόλογος, συγγραφέας και βιβλιοκριτικός Χρήστος Ρώμας.
«Ο αναγνώστης των μυθιστορημάτων του Γιώργου Νικολαΐδη όταν τελειώνει την ανάγνωση, νιώθει βαθιά ικανοποιημένος – συχνά και προβληματισμένος – εξαιτίας των πολλών και θετικών στοιχείων που ενυπάρχουν τόσο στο περιεχόμενο όσο και στη δομή καθενός μυθιστορήματος. Και ένα πρώτο δομικό στοιχείο συνήθως η πρωτότυπη αφετηρία του, η οποία δημιουργεί την πρώτη ισχυρή εντύπωση και συγχρόνως την περιέργεια του αναγνώστη για την εξέλιξη του μύθου και την έκβαση της υπόθεσης. Τούτο σημαίνει ότι ο συγγραφέας εκμεταλλεύεται την ευκολία που του παρέχει η θεωρία της Λογοτεχνίας να εφορμάτε από ένα κορυφαίο σημείο αιχμής, κυρίως in medias tes, δηλαδή από το μέσο της υπόθεσης και να ξετυλίγει γύρο από αυτό όλα τα υπόλοιπα στοιχεία της. Έτσι, το ενδιαφέρον του αναγνώστη μένει αδιάπτωτο, η πλοκή εξελίσσεται και η πιθανολογούμενη ή υποδηλούμενη έκβαση κορυφώνει την αγωνία του.
Κοντά στο πάθος της ζήλιας, που χαρακτήριζε το ήθος του Κοσμά, προβάλλουν και άλλα σφοδρά πάθη, όπως το μίσος, η οργή, η εξάρτηση, η απέχθεια και από την πλευρά του έρωτα, το πάθος της σεξουαλικής πείνας, την οποία κατορθώνει και ζωγραφίζει ο Νικολαΐδης με τέτοιο λεπτομερή ρεαλισμό, που μας θυμίζει περιγραφές του Καραγάτση. Το έργο έχει δράσεις και επιμέρους κορυφώσεις, ευχάριστες αλλά και δυσάρεστες. Είναι όμως όλες οι δράσεις αληθοφανείς και χωρίς απίθανες εκπλήξεις. Ωστόσο, η αίσιοι έκβαση της υπόθεσης και η προσαρμογή της ηρωίδας σε μια νέα πραγματικότητα ικανοποιεί τελικά τον αναγνώστη ο οποίος είναι φυσικό να παρασύρεται από την περιπέτεια της και να συμπάσχει μαζί της. Και είναι αυτό το Happy End ένα από τα πλεονεκτήματα της μυθιστοριογραφίας του Γιώργου Νικολαΐδη. Και δεν είναι το μόνο, γιατί είναι πολύ σημαντικά και τα άλλα. Ο Νικολαΐδης, για παράδειγμα, δεν καταθλίβει τον αναγνώστη με νατουραλιστικές απεικονίσεις και θλιβερές γκρίζες σκηνές. Κάθε άλλο μάλιστα. Οι πρωταγωνιστές των έργων του είναι όλοι νέοι και πολύ όμορφοι, ομορφοντυμένοι και χαριτωμένοι, ενώ και ο ψυχισμός τους αποπνέει αισιοδοξία και δραστηριότητα. Με τον έρωτα, εξάλλου, που είναι βασικό στοιχείο της ύπαρξης τους και της δράσης τους, ζυγίζουν τον εαυτό τους και τις δυνατότητες τους στη ζωή. Γιατί ο έρωτας, όπως τονίζει ένας σύγχρονος διανοητής «γονιμοποιεί την ποίηση της ζωής μας και αγκαλιάζει έναν πλατύτερο χώρο του ψυχικού μας κόσμου θαυμαστό και αξεπέραστο». Πλεονέκτημα, επίσης, της μυθιστοριογραφίας του Νικολαΐδη είναι και η απεικόνιση των τοπίων, που είναι μαγευτικά, με τις όμορφες παραλίες, τις χρυσίζουσες ακτές και την ακύμαντη γαλάζια θάλασσα. Είναι μάλιστα χαρακτηριστικό ότι κατά κανόνα ένας τόπος της δράσης των ηρώων του είναι η πιο όμορφη γωνιά της Αττικής, το μαγευτικό Καβούρι και η Βουλιαγμένη, που δεν απουσιάζουν και την εξέλιξη των επεισοδίων της «Απόδρασης». Έτσι λοιπόν η ανάγνωση του μυθιστορήματος είναι μια απόλαυση καθώς το συναρπαστικό περιεχόμενο του εναρμονίζεται πλήρως με την άψογη μορφή του, αν και παρέλκουν κάπως οι πολύ λεπτομερείς ταξιδιωτικές αναφορές.
Το μυθιστόρημα του Γιώργου Νικολαΐδη «Η Απόδραση» αγγίζει βαθιά τον αναγνώστη – και είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσει αυτές τις σχέσεις αναγνώρισης, όπως τις δημιούργησαν και τα προηγούμενα μυθιστορήματα του. Επιβεβαίωση του γεγονότος είναι τα βραβεία και οι διακρίσεις που έχει λάβει ο συγγραφέας για όλα τα έργα του. Συγχρόνως, όμως, όλα αυτά συνιστούν και αναγνώριση τόσο του λογοτεχνικού του ταλέντου όσο και της στοχαστικής και διεισδυτικής του ματιάς στη σύγχρονη πραγματικότητα».
Τον κύκλο των ομιλητών έκλεισε η Διευθύντρια της Εφημερίδας «ΠΑΛΜΟΣ της Γλυφάδας» Έφη Φιλιπποπούλου στην οποία ανατέθηκε να μιλήσει για τον συγγραφέα.
«Καλούμε να μιλήσω για τον ίδιο το συγγραφέα και ενώ στην αρχή, όταν μου έγινε αυτή η τιμητική πρόταση, πίστευα ότι θα ήταν κάτι εύκολο, τελικά στην πορεία διαπίστωσα ότι θα ήταν δύσκολο έως αδύνατον να εκφραστώ λακωνικά για τον κ. Νικολαΐδη.
Αυτό οφείλεται στην πολυσχιδή προσωπικότητα αυτού του ανθρώπου, στο πλούσιο έργο του και στην έντονη κοινωνική του παρουσία.
Το Γιώργο Νικολαΐδη, τον γνώρισα ως φίλο του πατέρα μου και οικογενειακό μας φίλο. Τον γνώρισα ως συγγραφέα με πολύ δράση και μεστότητα στο έργο του και σαν ένα άνθρωπο άξιο σεβασμού και μίμησης.
Ο κ. Νικολαΐδης αφού πέτυχε ένα μεγάλο έργο που είναι η οικογένεια του, μια οικογένεια που πήρε αξίες και αρχές που τιμούσαν οι γονείς, ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία και τη συγγραφή έργων.
Το ένα βιβλίο διαδεχόταν το άλλο, με ρυθμούς αμείωτους, με αποτέλεσμα σήμερα να βρισκόμαστε στη παρουσίαση δύο ακόμη βιβλίων, το 15ο και 16ο κατά σειρά. Αμέσως κατέκτησε το αναγνωστικό κοινό, το οποίο απορροφημένο από τη συγγραφή του ένιωθε εξάρτηση και ζητούσε άμεσα το επόμενο δημιούργημά του.
Κανείς δεν μπορεί να ξεχωρίσει ποιο απ’ όλα ήταν το καλύτερο. Και αυτό διότι σε όλα είχε να απαριθμήσει ένα σωρό γεγονότα, κρίσιμα και διδακτικά στο σύγχρονο άνθρωπο.
Ο συγγραφέας έχει έναν ιδιαίτερο τρόπο να παρουσιάζει τα δρώμενα και να περνά στον αναγνώστη το αίσθημα ότι ήταν εκεί από την αρχή, ότι είναι κομμάτι της παρέας για την οποία διαβάζει τα όσα συμβαίνουν.
Από τα δυνατά χαρακτηριστικά γνωρίσματα του συγγραφέα είναι ότι χρησιμοποιεί γνωστά μέρη της τοπικής μας κοινωνίας. Συχνά μας ταξιδεύει από τη Βουλιαγμένη στο κέντρο της Αθήνας, και το ανάποδο, παρουσιάζοντας τις ομορφιές των Νοτίων Προαστίων και του κέντρου.
Ο ίδιος, κάτοικος Βουλιαγμένης χρόνια, δεν κρύβει μέσα από τα βιβλία του την αγάπη του για τα Νότια Προάστια και γι’ αυτό επιλέγει σε κάθε του αναφορά να τα αναδεικνύει.
Τα λογοτεχνικά παιδιά του (τα βιβλία του) έδειξαν ένα άνθρωπο εξωστρεφή με ολοκληρωμένη σκέψη, με κρίση για την κοινωνία, με γνώμη για τα προβλήματα της, με ένδειξη προς τα πού πρέπει να πηγαίνει ο άνθρωπος για να μην είναι φύλο στον άνεμο.
Σε αυτό βοήθησαν οι σπουδές του στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Γερμανία), η επιλογή του αντικειμένου της εργασίας του (Αρχιτέκτονας – Πολεοδόμος) και η συναναστροφή του με λογής – λογής ανθρώπινους χαρακτήρες, αντιλήψεων και κουλτούρας.
Ο Γιώργος Νικολαΐδης αγωνίστηκε με πράξεις και όχι στα λόγια, για την προστασία του περιβάλλοντος και διατέλεσε για πολλά έτη σημειώνοντας επιτυχή διαδρομή και έντονη κοινωνική παρουσία και δράση όντας Πρόεδρος του Συλλόγου Προστασίας Περιβάλλοντος Βουλιαγμένης από το 1994 έως το 2000.
Όλη αυτή η πνευματική πρώτη ύλη, του χρησίμευε για να δώσει το δικό του στίγμα στα βιβλία του και να εκφράσει έτσι τη δική του σκέψη για την κοινωνία, τις συναναστροφές των ανθρώπων, το σεβασμό των αξιών κάτι που κάνει τον άνθρωπο καλύτερο και δε τον οδηγεί στη σημερινή πτώση που παρατηρούμε.
Ο Γιώργος Νικολαΐδης δε προσπαθεί να κάνει το σπουδαίο, διότι είναι σπουδαίος. Προσπαθεί να εξηγήσει το… όπως αυτός βρήκε την πορεία του, έτσι μπορεί ο καθένας εξ’ ημών να βρει τη δική του πορεία. Μια πορεία που οδηγεί στην καλυτέρευση της κοινωνίας των ανθρώπων, μιας κοινωνίας με σεβασμό, χωρίς εξαλλοσύνες και άχρηστα πρότυπα, μια κοινωνία που αύριο θα ήμαστε περήφανοι για αυτή.
Ναι! Μας πιάνει χέρι – χέρι και μας οδηγεί στα δύσκολα μονοπάτια, αυτά που πολλοί νέοι σήμερα αποφεύγουν αλλά είναι τα μόνα της σίγουρης επιτυχίας, της πνευματικής ανάτασης και της αξιοπρέπειας.
Στοιχεία που σήμερα δυστυχώς λείπουν από το καθημερινό μας γίγνεσθαι. Θα μπορούσε όπως τόσοι πολύ να ακολουθήσει το δρόμο της τηλεόρασης, το δρόμο της επιφανείας του illustration και του life style. Όχι, ο Γιώργος Νικολαΐδης δεν είναι σαν αυτούς! Κάνει κατάδυση στην ανθρώπινη ψυχή, ασχολείται με τα πάθη του ανθρώπου και δίνει στο τέλος τον τρόπο εξαγνισμού του.
Κύριε Νικολαΐδη, φίλε Γιώργο σε ευχαριστούμε και ευχόμαστε να είσαι πάντα πολυγραφότατος και ταλαντούχος όπως μας έχει συνηθίσει!»
Ο Γιώργος Νικολαΐδης φανερά συγκινημένος κλείνοντας την εκδήλωση ευχαρίστησε όλους με θερμά λόγια.
«Κυρίες και Κύριοι, αγαπητοί φίλες και φίλοι!
Σας ευχαριστώ όλους και τον καθένα ξεχωριστά, για την τιμή που μου κάνατε να είστε σήμερα εδώ, στην παρουσίαση των δύο τελευταίων βιβλίων μου, του 15ου και του 16ου κατά σειρά. Εγώ για τα βιβλία δεν θα πω τίποτα, τα είπαν όλα οι προλαλήσαντες με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, θέλω μόνο να διευκρινίσω κάτι.
Στα δύο αυτά βιβλία και ιδιαίτερα στην *Απόδραση* περιγράφω μέσα από τη μυθοπλασία και τους πρωταγωνιστές, κάποια από τα συναρπαστικά ταξίδια που είχαμε την ευκαιρία να κάνουμε, με επίγνωση ότι αυτό είναι αντιλογοτεχνικό και ίσως κουράζει τον αναγνώστη. Όμως ήθελα να τα κρατήσω ζωντανά, γιατί τα ταξίδια είναι για μένα κάτι σαν πνευματική αιμοκάθαρση, ανοίγουν ορίζοντες και μας χαρίζουν αξέχαστες πολύτιμες εμπειρίες.
Όμως σήμερα εδώ, θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους φρόντισαν για την έκδοση και την παρουσίαση αυτών των βιβλίων και πρώτα από όλους τον Δήμο Βάρης, Βούλας, Βουλιαγμένης για την φιλοξενία και την οργάνωση της παρουσίασης των βιβλίων μου εδώ και ιδιαίτερα τον ιπτάμενο Δήμαρχο μας ΓΡΗΓΟΡΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΕΛΛΟ, που πετάει όπου κι αν βρίσκεται, ότι κι αν κάνει και ιδιαίτερα όταν εκσυγχρονίζει κι ομορφαίνει τον Δήμο μας, με υποδομές, παρεμβάσεις και χρήσιμα καλαίσθητα έργα και να τον ευχαριστήσω ιδιαίτερα για τα καλά του λόγια. Θέλω να ευχαριστήσω ακόμη τον Πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου, ΔΙΟΝΥΣΗ ΓΙΩΡΓΟΥΛΟΠΟΥΛΟ, με τον οποίο μιλήσαμε για πρώτη φορά για αυτή την εκδήλωση εδώ και βέβαια τον υπεύθυνο τύπου του Δήμου μας, ΑΡΓΥΡΗ ΠΑΞΙΝΟ, για την πολύτιμη βοήθεια του, στην οργάνωση αυτής της παρουσίασης.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στις εκδόσεις Momentum και την ΑΓΓΕΛΑ ΓΑΒΡΙΛΗ και τον ΣΤΕΦΑΝΟ ΞΕΝΟ που τις εκπροσωπούν, για την άψογη έκδοση και αυτών των βιβλίων μου και στον εξαίρετο γραφίστα ΝΙΚΟ ΚΑΜΠΟΥΡΗ, για τα πολύ ωραία εξώφυλλα των δύο αυτών βιβλίων.
Θέλω να ευχαριστήσω από καρδιάς, τον Πρόεδρο της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, ποιητή και εικαστικό ΚΩΣΤΑ ΚΑΡΟΥΣΟ και τον φιλόλογο, συγγραφέα και βιβλιοκριτικό ΧΡΗΣΤΟ ΡΩΜΑ, που παρ’ όλες τις πολλαπλές ενασχολήσεις τους και το φορτωμένο πρόγραμμα τους, διέθεσαν χρόνο με πολύ αγάπη, για να διαβάσουν, να αναλύσουν και να μας ξεναγήσουν μ΄ αυτόν τον εξαίρετο τρόπο στις σελίδες και τα νοήματα αυτών των βιβλίων.
Θέλω ακόμη να ευχαριστήσω θερμά αυτό το ταλαντούχο κορίτσι, την Διευθύντρια της εφημερίδας *ΠΑΛΜΟΣ της Γλυφάδας, την ΕΦΗ ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟΥ, για όσα είχε την καλοσύνη να πει για τον συγγραφέα, που με έκαναν και μένα ν’ αρχίσω να τον συμπαθώ λίγο.
Φυσικά θέλω να ευχαριστήσω ιδιαίτερα, τον νομικό, συγγραφέα και ποιητή, πρώην Πρόεδρο και νυν μέλος του διοικητικού Συμβουλίου της Εταιρία Ελλήνων Λογοτεχνών, ΑΥΓΕΡΙΝΟ ΑΝΔΡΕΟΥ που συντόνισε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτή την εκδήλωση σήμερα.
Τελειώνοντας ας μου επιτραπεί να ευχαριστήσω και την οικογένεια μου, την σύζυγο μου ΕΛΕΝΗ, τα τρία συν τρία, έξι παιδιά μου και τα δύο εγγόνια που όλοι μαζί είναι η ζεστή αγκαλιά μέσα στην οποία ζω εργάζομαι και δημιουργώ.
Σας ευχαριστώ όλους ακόμη μια φορά, να είστε πάντα καλά».
Γιώργος Νικολαΐδης
[Δημοσιεύτηκε στον ΠΑΛΜΟ της Γλυφάδας, 8 Οκτωβρίου 2022]
