Αν εγώ δεν μπορώ να κάνω τον εαυτό μου ευτυχισμένο πραγματικά, κανείς δε μπορεί να με κάνει. Μπορεί με κάποιες προσφορές και εκδηλώσεις στιγμιαίες να νιώσω όμορφα και να χαίρομαι και να κολακεύομαι! Αλλά με τις προσφορές συμβαίνει το έξης άσχημο. Κρέμεσαι από αυτές! Στις δίνει άλλος. Και θα πρέπει να περιμένεις με ανοιχτή παλάμη πότε θα βρει την όρεξη να ξαναδώσει! Έτσι, σιγά σιγά εξαρτάσαι από τον άλλον! Αυτή είναι μια θανατηφόρα σχέση.
Η πραγματικότητα της κάθε σχέσης είναι ότι κανένας από τους δυο συντρόφους δεν μπορεί να είναι το τέλειο ταίρι που θα ικανοποιεί όλες τις ανάγκες του άλλου. Αυτό πρέπει να το πάρουμε απόφαση. Οι ανάγκες μας είναι πάρα πολλές και μπορούν να ικανοποιηθούν μόνο μέσα από μια καλή επικοινωνία ανθρώπων, ποικίλα ενδιαφέροντα και δραστηριότητες και όχι από ένα και μοναδικό πρόσωπο. Οι άνθρωποι που βασίζονται αποκλειστικά σε ένα άτομο ή σε ένα πράγμα συνήθως δεν έχουν αναπτύξει άλλες διεξόδους π.χ. έναν καλό φίλο, χόμπι, μια ενδιαφέρουσα δουλειά, μια οικεία σχέση, ταξίδια! Έτσι, αντί να αναγνωρίζουν αυτή την στάση τους ως προσωπικό τους πρόβλημα, στρέφονται στον/ην σύζυγο και λένε “θέλω να με κάνεις ευτυχισμένη/ο”, λες και είναι στο χέρι του καθενός, να πετύχει αυτό το αποτέλεσμα. Στην ουσία αν δεν μπορεί κανείς με δικές του επιλογές να κάνει τον εαυτό του ευτυχισμένο/η, κανείς δεν θα μπορέσει να του το προσφέρει.
Στους υγιείς γάμους υπάρχει μια αμοιβαία δέσμευση ανάμεσα στους δυο, να καλύπτουν όσο δυνατόν περισσότερο ο ένας τις ανάγκες του άλλου. Στους υγιείς γάμους κανένας από τους δύο συζύγους δεν εξαρτάται μόνο από τον άλλον στο να καλύψει τις συναισθηματικές του ανάγκες. Είναι μεγάλη καταπίεση που σκοτώνει τον γάμο όταν απαιτεί ο ένας κάτι τέτοιο από τον άλλον. Στους υγιείς γάμους το κάθε άτομο έχει και άλλους ανθρώπους και δραστηριότητες για να στραφεί με ένα ηθικά υπεύθυνο τρόπο, ώστε να καλυφθούν οι συναισθηματικές τους ανάγκες. Στους υγιείς γάμους και οι δυο σύζυγοι προσπαθούν να είναι ειλικρινείς μεταξύ τους, όταν δεν ικανοποιούνται οι συναισθηματικές ανάγκες τους και να προσπαθούν να τα πάνε καλύτερα, δίνοντας προτεραιότητα σε αυτό το θέμα. Όταν έχετε γενικά αρκετές ακάλυπτες ανάγκες στο γάμο σας, να υπενθυμίζετε στον εαυτό σας ότι αυτό είναι φυσιολογικό και υγιές, χωρίς να νιώθετε πληγωμένοι, απλά προσδιορίστε τις και εξηγείστε με λεπτομέρεια στον/ην σύζυγο σας, ποιές είναι αυτές και τι περιμένετε από εκείνον/η. Ρωτήστε τον σύζυγό αν είναι πρόθυμος/η να συνεργαστεί μαζί σας για να κάνετε καλύτερη την σχέση σας δίνοντας προτεραιότητα στην κάλυψη των αναγκών ο ένας του άλλου, μέσα στην σχέση. Αν μια υποχώρηση από την πλευρά του ενός έχει κάποιο τίμημα, αυτό δεν το χρεώνουμε στον άλλον, γιατί τότε δεν θα πετύχουμε τίποτα καλύτερο. Το μπλοκάκι με τις χρεώσεις που κρατάμε στο γάμο συνήθως, πρέπει να το εξαφανίσουμε. Για να πάει καλύτερα ο γάμος πρέπει να έχουμε ένα σφουγγάρι στο χέρι, να σβήνουμε και να προχωράμε. Το μπαούλο με τα χρόνια γεμίζει από τα ψεύδη του γάμου και τις χρεώσεις και τους θυμούς που δημιουργούμε ο ένας προς στον άλλον. Πηγαίνετε σε μια παραλία και πετάχτε το στη Θάλασσα. Ξεχάστε τι χρωστάει ο ένας στον άλλον. Το μόνο που χρωστάμε στον άλλον είναι “αγάπη” και την κατά δύναμη κάλυψη αναγκών. Τα προβλήματα τελικά προκύπτουν όταν περιμένουμε από τους άλλους να ικανοποιούν όλες τις συναισθηματικές ανάγκες και να μας κάνουν ευτυχισμένους. Σημαντικό δε, είναι πως σε αυτή την προσπάθεια της καλυτέρευσης προσφέρουμε και οι δυο. Δεν υπάρχει θρόνος για τον έναν μόνο, μέσα στον γάμο! Όταν ο ένας προσπαθεί να προσφέρει, το ίδιο κάνει και ο άλλος. Γιατί στον γάμο δεν υπάρχει νικητής και νικημένος. Ή και οι δυο νικητές ή και δυο νικημένοι. Και αυτό είναι στο χέρι μας. Πάντα θα υπάρχουν επιλογές και δεύτερες ευκαιρίες. Όμως , πιστέψτε με αγαπητοί φίλοι, αυτό κερδίζεται δεν χαρίζεται!
° Πόπη Λαμπροπούλου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Συγγραφέας- Αντιπρόεδρος του Ροταριανού Ομίλου Βούλα-Πανόραμα
[Δημοσιεύτηκε στον ΠΑΛΜΟ της Γλυφάδας, 13 Φεβρουαρίου 2021]
