Είμαστε τόσο τυχεροί που έχουμε αυτά τα προβλήματα, όπως θα εξιστορήσω παρακάτω. Τόσο τυχεροί, που νιώθουμε αχρείαστη οργή, οργή που δεν ωφελεί σε τίποτα και γκρίνια που αυτομάτως μας τοποθετεί σε προνομιακή θέση.
Φανταστείτε έναν τραγικό τίτλο ειδήσεων, «9 στα 10 νοικοκυριά των νοτίων προαστίων δεν καταφέρνει να μισθώσει καθαρίστρια!». Είναι ένα πραγματικό πρόβλημα, κυρίως για όσους έχουν κατοικίδιο, ή μικρά παιδιά, ή ζουν σε πολλά τετραγωνικά – ασχέτως αν χρησιμοποιούν το καλό σαλόνι και το τρίτο μπάνιο του σπιτιού, ή συνδυαστικά, βρίσκονται σε περισσότερες από μια από τις παραπάνω συνθήκες. Η καθαρίστρια είναι είδος προς εξαφάνιση! Σε ρωτάει η γνωστή σου, αν έχεις κάποια κοπέλα να της συστήσεις και δεν τολμάς να ρωτήσεις τη δικιά σου, μη της μπει η ιδέα να σε αφήσει για τη φίλη σου και μείνεις με το ξεσκονόπανο στο χέρι. Από 6 έως 10 ευρώ την ώρα, το επάγγελμα της καθαρίστριας έρχεται να αναδειχθεί ως το πλέον περιζήτητο της περιοχής. Τι κι αν δεν σου καθαρίζει τόσο καλά, τι κι αν σου κάνει ζημιές, τι κι αν σιδερώνει με τα μάτια της κλειστά, αυτήν έχεις, αυτήν εμπιστεύεσαι κι αν δεν την εμπιστεύεσαι και πάλι δεν τολμάς να την αποχωριστείς, γιατί ξέρεις, ότι άλλη δεν θα βρεις. Είσαι λοιπόν στη φάση, που δεν βρίσκεις καθαρίστρια κι αρχίζεις να φτιάχνεις στρατηγικές, για το πώς θα προσεγγίσεις κάποια, τι προσφορά θα της κάνεις για να τη δελεάσεις, να έρθει έστω μια φορά την εβδομάδα να σου καθαρίσει. Ξεκινάς τις προσφορές! Καφέ και κρουασανάκι το πρωί, όχι τόσο ανταγωνιστικό, αν προσθέσεις το μεσημεριανό αργότερα, τώρα σαν κάτι να γίνεται… Ίσως να κεράσεις κι ένα μασάζ στα πόδια αν κουραστεί, τώρα παίζεις σκληρά και στο αποκορύφωμα, της προσφέρεις κάποιες μετοχές της εταιρείας σου, αν έχεις! Τι να κάνεις; Αφού είσαι σε απελπισία!
Προχωράμε στο αμέσως επόμενο πρόβλημα, που είναι ο κηπουρός. Αλλά το πρόβλημά σου, δεν είναι ποτέ ο δικός σου κηπουρός, είναι ο κηπουρός των άλλων. Διότι, ο άλλος κηπουρός κάνει πολύ θόρυβο με τη φυσούνα. Σα να μην έφτανε που κάνει τόσο θόρυβο, έρχεται και την ημέρα που δουλεύεις από το σπίτι, ή την ώρα που θέλεις να χαλαρώσεις ακούγοντας Μπετόβεν. Γενικά, έρχεται πάντα την πιο ακατάλληλη ώρα και όπως είπαμε, κάνει πολλή φασαρία. Μήπως το κάνει επίτηδες; Μήπως ο γείτονας του είπα να κάνει φασαρία για να σου τη σπάσει; Το χειρότερό σου όμως, είναι αυτός ο γείτονας που δεν έχει καν κηπουρό και επομένως, τις Κυριακές ασχολείται ο ίδιος με τον κήπο του. Και κάνει θόρυβο! Πολύ θόρυβο! Και είναι ερασιτέχνης, άρα περισσότερη ώρα. Φαντάσου λεφτά που θα βγάλει, όποιος εφεύρει την αθόρυβη AI φυσούνα. Φαντάσου το, και χαμογέλα! Μπορεί να είσαι εσύ ο τυχερός!
Τρίτο πρόβλημα με σειρά προτεραιότητας, είναι ότι σου παρκάρουν τις κούρσες τους έξω από την εξώπορτα. Δηλαδή, πάλι καλά, που δεν σου κλείνουν το γκαράζ! Αλλά κι έξω από την πόρτα; Είναι δυνατόν; Αν θελήσεις να βγεις δηλαδή κι έτσι αυθόρμητα, να σωριαστείς απλώνοντας ένα mat και να κάνεις την πόζα του σκορπιού από το μάθημα της yoga, να κινδυνέψεις να κουτουλήσεις στον καθρέπτη του αλλουνού; Να πρέπει να μυρίσεις τα λάστιχά του; Όχι κύριε! Να πάτε αλλού να παρκάρετε! Κι αναγκάζεσαι να βάλεις ζαρντινιέρες, ψεύτικες επιγραφές «Parking», ή να βιδώσεις κολωνάκια (νόμιμα ή και όχι), για να υπάρχει το ποθητό κενό των τουλάχιστον 80 εκατοστών στο δρόμο μπροστά από την εξώπορτά σου. Έρχομαι λοιπόν και σου λέω εγώ, γιατί όχι, να στρώσεις κι ένα κόκκινο χαλί από την εξώπορτα μέχρι τον δρόμο. Θα το σεβαστούν, δεν μπορεί! Μη βλέπεις, που σε άλλες περιοχές της Αττικής παρκάρουν ακόμη και το ένα αυτοκίνητο πάνω στο άλλο, εδώ έχει άπλα. Να πάει παραπέρα!
Τέταρτο και τελευταίο πρόβλημα για σήμερα, ο καιρός. Ναι, ναι, ο καιρός. Πως τολμάει ο καιρός να είναι κακός στην Αθηναϊκή Ριβιέρα! Και γκρίνια ολημερίς κι οληνυκτίς για τον κακό μας τον καιρό, που χάνουμε τα μπάνια από τις θάλασσές μας, που λασπώνουν οι αυλές μας, που χάθηκαν οι εποχές και τσάμπα το glyfadocalifornian dream. Μα, εδώ, δεν έβρεχε ποτέ τόσο πολύ! Είχαμε κάνει συμφωνία με κάποια ανώτερη δύναμη, αν θυμάστε. Αφού αποφασίσαμε να ζήσουμε δίπλα στη θάλασσα και πληρώνουμε και τόσα δημοτικά τέλη (άσχετο, αλλά τι σημασία έχει), ο καιρός οφείλει να είναι καλός, ο ήλιος λαμπερός κλπ κλπ. Να δεις, θα φταίει κάποιος Δήμαρχος. Αλλά, όταν τελικά, έρθει ο καλός καιρός, δεν θα μπορέσουμε ούτε τότε να ησυχάσουμε επιτέλους, από τα προβλήματά μας. Διότι, τότε, θα οπωσδήποτε να μάθουμε, πότε θα ανοίξει η παραλία της Βάρκιζας, πρώην γιαμπανάκι (που μπορεί κάλλιστα να μετονομαστεί σε γιανατσακωνομαστελιγάκι). Τότε, είναι που θα ξεκινήσουν τα αληθινά μας προβλήματα και που επιτέλους, αυτό θα σημαίνει ότι ήρθε το καλοκαιράκι!
Αλεξία Ζερβούδη
azedstory.com
[Δημοσιεύτηκε στον ΠΑΛΜΟ, 12 Απριλίου 2025]
