Εθελοντική Δασοπροστασία Δήμου Καισαριανής: «Μη μένεις θεατής, γίνε εθελοντής!» – Αφιέρωμα «Π»

[Π]: Είστε καθόλα έτοιμοι ενόψει της φετινής αντιπυρικής περιόδου;

ΕΔΔΚ: Θα λέγαμε ότι είμαστε έτοιμοι για τη φετινή αντιπυρική, και είμαστε, ψυχικά τουλάχιστον. Ωστόσο, λόγω της αφάνταστης γραφειοκρατίας που προέκυψε από την εφαρμογή του νέου Μητρώου Εθελοντικών Ομάδων, η Εθελοντική Δασοπροστασία βρίσκεται στο έλεος της γραφειοκρατίας, με 21 μέλη να αναμένουν μια τυπική επιβεβαίωση του «status» του εθελοντή Πολιτικής Προστασίας, και άλλα 26 τις απαιτούμενες διατυπώσεις, ώστε, εάν ποτέ οργανωθούν εκπαιδεύσεις, να εκπαιδευτούν και να πιστοποιηθούν ώστε να μπορούν να επιχειρήσουν νόμιμα. Έχουμε φτάσει στο σημείο να αμφισβητούμε έντονα την επιλογή μας να γραφτούμε στο καινούριο μητρώο και να τηρούμε τα νόμιμα. Αντί το κράτος, που δηλώνει συνέχεια την ανάγκη του για ενίσχυση της δασοπροστασίας, να ενθαρρύνει και να διευκολύνει τη συμμετοχή παλιών και νέων εθελοντών, βρίσκει συνεχώς νέα προσκόμματα, ώστε είτε να τους αποθαρρύνει, είτε να τους αναγκάσει να βάλουν το κεφάλι στον τορβά…

[Π]: Πόσο καθοριστική είναι η συνεργασία με τον Δήμο, την Πυροσβεστική και άλλους φορείς για την επιτυχία της αποστολής σας;

ΕΔΔΚ: Χωρίς συνεργασία, δεν υπάρχει πιθανότητα επιτυχίας. Εμείς, ως εθελοντές, προσπαθούμε με όλες μας τις δυνάμεις να ενισχύσουμε το έργο των αρμόδιων και υπεύθυνων κρατικών αρχών. Δεν λειτουργούμε χωρίς σχέδιο και συντονισμό, δεν υποκαθιστούμε σε καμία περίπτωση την Πυροσβεστική Υπηρεσία, ούτε υπάρχουμε για να «μπαλώσουμε» τρύπες, βάζουμε πλάτη και επικουρούμε το έργο της όταν υπάρχει σοβαρή ανάγκη. Με το Δήμο Καισαριανής δεν συνεργαζόμαστε απλά, είμαστε κομμάτι του, χωρίς, φυσικά, να υποκαθιστούμε τις υπηρεσίες του. Εξάλλου, ο Δήμος Καισαριανής επωμίζεται όλα μας τα λειτουργικά έξοδα.

[Π]: Τι είναι αυτό που σας παρακινεί να βρίσκεστε κάθε καλοκαίρι στην πρώτη γραμμή, προσφέροντας εθελοντικά τις υπηρεσίες σας;

ΕΔΔΚ: Οι πιέσεις από διάφορα συμφέροντα για “ανάπτυξη” σε βάρος του δάσους δεν είναι καινούριο φαινόμενο. Ορισμένοι θεωρούν το δάσος ως φθηνή, “ανεκμετάλλευτη” γη. Η σημασία όμως του δάσους για τον άνθρωπο είναι πολύ διαφορετική. Το δάσος, ειδικά δίπλα σε μια μεγαλούπολη όπως η Αθήνα, δεν ανεβάζει απλώς την ποιότητα ζωής των ανθρώπων: το δάσος δίνει ζωή στην πόλη. Φοβούμενοι την ολιγωρία της πολιτείας για την προστασία του κοινωνικού αγαθού που λέγεται δάσος και αντιτιθέμενοι στη λογική “πάνω απ’ όλα το κέρδος”, οι εθελοντές δασοπροστασίας μπαίνουν μπροστά έχοντας ως μόνο κέρδος τον αέρα που αναπνέουμε. 40 χρόνια τώρα, εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες, άνθρωποι έχουν συμβάλει με κόπο και αφοσίωση στο συλλογικό αγώνα για την προστασία του κοινωνικού αγαθού που λέγεται δάσος στα πλαίσια του θεσμού, στον οποίο έχει εξελιχθεί η Εθελοντική Δασοπροστασία Καισαριανής. Κατά μέσο όρο, κάθε καλοκαίρι οι εθελοντές προσφέρουν ανιδιοτελώς πάνω από 8000, συνολικά, εργατοώρες. Άνθρωποι με διαφορετικά ενδιαφέροντα και αφετηρίες, άνθρωποι με κάθε λογής κοινωνικοπολιτικά χαρακτηριστικά, άνθρωποι που, εκ πρώτης όψεως, θα χαρακτήριζε κανείς ασύμβατους μεταξύ τους. Οι άνθρωποι αυτοί, όμως, έχουν ένα εξαιρετικά ισχυρό συνδετικό δεσμό: ενδιαφέρονται για το διπλανό τους, δεν περιμένουν αμήχανα να ενδιαφερθεί κάποιος άλλος αλλά αναλαμβάνουν δράση, θυσιάζοντας συχνά πολλά περισσότερα από τον προσωπικό τους χρόνο, έχοντας ως μόνη ανταμοιβή την ηθική ικανοποίηση ότι δεν έκατσαν με σταυρωμένα τα χέρια να περιμένουν την καταστροφή, αλλά ρίχτηκαν στον αγώνα με γνώση και σύνεση.

[Π]: Υπάρχει κάποια στιγμή που σας έχει σημαδέψει ως εθελοντές και θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;

ΕΔΔΚ: Το 1998, ο εθελοντής της ΕΔΔΚ Δημήτρης Καραμολέγκος και τρεις επαγγελματίες πυροσβέστες τους οποίους βοηθούσε, παγιδεύτηκαν απ’ τις φλόγες και βρήκαν τραγικό θάνατο, προσπαθώντας να σβήσουν μεγάλη δασική πυρκαγιά στην Ηλιούπολη. Η θυσία τους δεν ξεχνιέται. Το Πυροφυλάκιο της Εθελοντικής Δασοπροστασίας του Δήμου Καισαριανής που έχει το όνομά του, προκαλεί ερωτήματα σε κάθε νέο εθελοντή. Ανοίγει κουβέντες: για τον εθελοντισμό, την ανιδιοτελή προσφορά, τη θυσία, το δάσος, τον Υμηττό.

Δημήτρη, 27 χρόνια μετά, η Ομάδα σου, η ΕΔΔΚ δε σε ξεχνάει, ούτε τους τρείς Πυροσβέστες, και σας υποσχόμαστε δυο πράγματα: ότι θα κάνουμε ο, τι είναι δυνατό για να μείνει το βουνό μας πράσινο και ότι δεν θα επιτρέψουμε να ξανασυμβεί τέτοιο κακό, σαν το χαμό το δικό σας.

[Π]: Τι θα λέγατε σε έναν νέο άνθρωπο που σκέφτεται να ενταχθεί σε μια εθελοντική ομάδα, αλλά διστάζει;

ΕΔΔΚ: Στους νέους ανθρώπους, δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Αρκεί να κάτσουν ένα καλοκαιρινό μεσημέρι στη σκιά ενός δέντρου, μετά τους τραβάει το δάσος σαν μαγνήτης. Σε όποιον θέλει να βοηθήσει πραγματικά στην προστασία του δάσους, που είναι κοινωνικό αγαθό, λέμε να έρθει, να εκπαιδευτεί, να συμμετάσχει οργανωμένα και με ασφάλεια. Όταν πιάσει φωτιά, πολλοί τρέχουν να βοηθήσουν, χωρίς εξοπλισμό και γνώσεις, αυξάνοντας τελικά τον κίνδυνο και δυσκολεύοντας το έργο της Πυροσβεστικής. Τότε είναι αργά. Η δύσκολη στάση, που εμείς επιλέγουμε και προτείνουμε, είναι να ενταχθείς σε μια ομάδα, να εκπαιδευτείς, να κάνεις βάρδιες για να καλύψεις τις καθημερινές ανάγκες, όταν δεν συμβαίνει τίποτα, και εάν τελικά χρειαστεί, να βοηθήσεις οργανωμένα, με ασφάλεια και με το μέγιστο αποτέλεσμα. Μη μένεις θεατής, γίνε εθελοντής!