1-7 Νοεμβρίου – Εβδομάδα Μητρικού Θηλασμού
Στην Ελλάδα γεννιούνται κάθε χρόνο περίπου 90.000 μωράκια. Τα χρόνια της κρίσης υπάρχει μια σαφής πτωτική τάση των γεννήσεων που θα πρέπει να προβληματίσει όχι μόνο τους επαγγελματίες υγείας, αλλά και όλους τους Έλληνες. Παρά την «ποσοτική» αυτή πτώση, υπάρχουν παράγοντες ποιότητας, όπως ο μητρικός θηλασμός, που φωτίζουν την κοινωνική μας κρίση. Ο μητρικός θηλασμός, στα χρόνια της κρίσης, είναι κυριολεκτικά στα φόρτε του!
Τα τελευταία χρόνια, οι μαίες, τα νοσοκομεία και οι διάφοροι Σύλλογοι για τη Γυναίκα – Μητέρα και το μωρό της, υποστηρίζουν ενεργά το θηλασμό και τα οφέλη που αυτός προσφέρει, σε μια συλλογική προσπάθεια ευαισθητοποίησης της κοινωνίας. Αρωγός αυτής της προσπάθειας είναι η UNICEF, με τα Δέκα Βήματα για Επιτυχή Μητρικό Θηλασμό και τις οδηγίες που δίνει ώστε ολοένα και περισσότερα μαιευτήρια να ενταχθούν στα Νοσοκομεία Φιλικά προς τα Βρέφη. Η τάση αυτή εμφανίζεται έντονα και στην Ελλάδα, προσπαθώντας ο Μητρικός Θηλασμός να εδραιωθεί και να ισορροπήσει ανάμεσα στην αδιαφορία και την υπερβολή.
Η αδιαφορία vs H υπερβολή
Ο μητρικός θηλασμός είναι η τέχνη της αγάπης, απαιτεί χρόνο, υπομονή και ανιδιοτέλεια. Κάθε προσπάθεια μετράει, ακόμη κι όταν τελικά δεν μπορεί να επιτευχθεί ή δεν είναι αρκετό το γάλα για να τραφεί ένα μωρό. Αυτό είναι το μήνυμα των φορέων και επαγγελματιών υγείας: Θέλουμε όλες οι γυναίκες απλώς να προσπαθήσουν, σε λογικά όρια πάντα, και να αφήσουμε πίσω σαν χώρα πεποιθήσεις του παρελθόντος, όπως ότι ο θηλασμός καταστρέφει την αισθητική του μαστού ή εμποδίζει την απώλεια των κιλών
της λεχώνας. Στον αντίποδα, συχνά ακούμε πως κάθε μητέρα, από την πρώτη στιγμή που θα
γεννήσει είτε με φυσιολογικό
τοκετό, είτε με καισαρική τομή, μπορεί να ξεκινήσει το θηλασμό, αρκεί να το θέλει. Η πραγματικότητα είναι πως κάποιες φορές υπάρχουν γυναίκες που πραγματικά επιθυμούν να θηλάσουν,
αλλά δεν τα καταφέρνουν. Η υπερβολή και η καθολικότητα του «όλες οι γυναίκες μπορούν» κάνουν τις γυναίκες – που τελικά δεν μπόρεσαν- ενοχικές απέναντι στο μωρό τους και στην κοινωνία. Αυτή η κατάληξη φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα από το επιθυμητό. Οι μητέρες που θέλησαν, αλλά δεν κατάφεραν να θηλάσουν δεν αγαπούν λιγότερο τα μωρά τους από εκείνες που θηλάζουν και θα πρέπει να τις στηρίξουμε και να τις απενεχοποιήσουμε. Δεν είναι όλες οι γυναίκες ίδιες, δεν είναι όλες οι εγκυμοσύνες μιας ίδιας γυναίκας ίδιες, το ίδιο συμβαίνει και με το γάλα που θα παράξει.
Η Ελίνα, είναι μια περίπτωση θηλάζουσας μητέρας, που είχε τόσο πολύ γάλα, υπέρ αρκετό για να τραφεί το μωρό της, ώστε αποφάσισε να το δωρίσει σε μια δημόσια Τράπεζα Γάλακτος, από την οποία τρέφονται πρόωρα και εγκαταλελειμμένα νεογνά. Η ίδια αναφέρει σε πρόσφατη συνέντευξή της στην Κλινική ΡΕΑ, «Για εμένα θηλασμός δεν σημαίνει θηλασμός μόνο στο παιδί σου στην περίπτωση πάντα που υπάρχει η δυνατότητα και η αντοχή να προσφέρει μία μαμά και σε άλλα μωράκια που έχουν ανάγκη. Στο πρώτο μου παιδί έκανα μία μεγάλη τράπεζα αποθήκευσης μητρικού γάλακτος που την προσέφερα δωρεάν σε πρόωρα και εγκαταλελειμμένα βρέφη. Εκ των υστέρων έμαθα ότι με το γάλα μου τράφηκαν 63 μωράκια, κάτι που με χαροποίησε ιδιαίτερα».
Ο μητρικός θηλασμός είναι η συνέχεια της φυσικής σχέσης μητέρας και νεογνού με προφανή και αποδεδειγμένα οφέλη στην υγεία τους. Προστατεύει τη θηλάζουσα από παθήσεις, όπως καρκίνο του μαστού και των ωοθηκών ή και την οστεοπόρωση, ενώ είναι κατάλληλο ως τροφή για πολλές ασθένειες της νεογνικής, βρεφικής και παιδικής ηλικίας. Το εκπληκτικότερο όλων όμως, είναι πως η σύσταση του γάλακτος αλλάζει συνεχώς κατά τους μήνες του θηλασμού, ώστε να καλύπτει τις ανάγκες του μωρού καθώς περνάει ο καιρός και αυτό μεγαλώνει. Εκτός αυτών όμως, το μητρικό γάλα είναι πάντοτε διαθέσιμο, στη σωστή θερμοκρασία αλλά και οικονομικό, κάτι το οποίο δίνει ακόμη ένα κίνητρο στην Ελληνίδα μητέρα για να θηλάσει, ή έστω να προσπαθήσει.
° Αλεξία Ζερβούδη,
Υπεύθυνη Τμήματος Marketing Κλινικής ΡΕΑ
[Δημοσιεύτηκε στον ΠΑΛΜΟ της Γλυφάδας, 10 Νοεμβρίου 2018]
