Στέλιος Θεοδοσόπουλος: «Εύχομαι στην πόλη μας ιδιαίτερα… τύχη»

Γλυφάδα Συνεντεύξεις
  • Ο Πρόεδρος της Εθελοντικής Δασοπροστασίας – Πυρόσβεσης Γλυφάδας και Ανεξάρτητος Δημοτικός Σύμβουλος Γλυφάδας σε αποκλειστική συνέντευξη στον «ΠΑΛΜΟ»

 

Η μεγάλη οικολογική καταστροφή που έπληξε στις 23 Ιουλίου 2018 τη χώρα μας, την Αττική από τις πυρκαγιές που ξέσπασαν και που οδήγησε στην απώλεια δεκάδων ανθρώπινων ζωών και εκατοντάδων τραυματιών αλλά και αγνοουμένων, έφερε στην επικαιρότητα την Πολιτική Προστασία. Στο σημερινό φύλλο του «Παλμού» ο Πρόεδρος της Εθελοντικής Δασοπροστασίας – Πυρόσβεσης του Δήμου Γλυφάδας Στέλιος Θεοδοσόπουλος μιλά για τα σχέδια Πολιτικής Προστασίας των Δήμων, για ζητήματα πρόληψης κινδύνων, σωστού σχεδιασμού και οργάνωσης. Άλλωστε ο Στέλιος Θεοδοσόπουλος είναι ο πλέον ειδικός, για την Πολιτική Προστασία στο Δήμο Γλυφάδας και όχι μόνο αφού ουκ ολίγες φορές έχουν ζητήσει από άλλους Δήμους, όμορους και μη την αρωγή και τις συμβουλές του, τις οποίες και με μεγάλη χαρά προσφέρει.

Είναι άνθρωπος της προσφοράς, είναι γνώστης του θέματος και συνάμα είναι απογοητευμένος που δεν του δόθηκε η δυνατότητα να μεταβεί με την εθελοντική ομάδα της Γλυφάδας στην πληγείσα περιοχή για να δώσει μια χείρα βοηθείας στους συνανθρώπους μας επικουρώντας το δύσκολο έργο του Πυροσβεστικού Σώματος. Οι λόγοι που έγινε αυτό εξηγούνται αναλυτικότατα στη συνέντευξη που ακολουθεί. Τονίζει πως ο ίδιος έστειλε προσωπική εξαιρετικά επείγουσα επιστολή απευθείας στο Δήμαρχο ζητώντας του να επανδρώσει τα οχήματα του δήμου με εθελοντές και εκείνος στην απάντηση που του έδωσε αρνήθηκε, εμμένοντας πως η Γλυφάδα είναι θωρακισμένη και όποτε χρειαστεί θα ειδοποιηθεί ο Σύλλογος των εθελοντών να συνδράμει. (Δημοσιεύουμε αυτούσια την αλληλογραφία).

Από τη συνέντευξη δε θα μπορούσε να λείπει και η πολιτική επικαιρότητα. Η ανεξαρτητοποίηση του Στέλιου Θεοδοσόπουλου δεν πέρασε στα ψιλά γράμματα για τη διοίκηση και την πόλη. Οι λόγοι που τον οδήγησαν σε αυτή του την κίνηση φάνηκαν και κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου στις 12 Ιουλίου 2018. Στη συνέντευξη όμως που ακολουθεί μας εξηγεί με λεπτομέρειες το πως οδηγήθηκε σε αυτή την απόφαση. Επίσης αφήνει και ένα στίγμα για το τι θα ακολουθήσει…

 “Ο λόγος που συμπαρατάχθηκα με τον κ. Παπανικολάου ήταν η πραγμάτωση του οράματός μου για την πολιτική προστασία και ότι ήταν γνώστης των νόμων ως νομικός και πίστευα ότι θα αισθάνομαι ασφάλεια. Αυτό όμως τώρα δε συμβαίνει. 

[ΠΑΛΜΟΣ]: Ξεκινώντας, θα θέλαμε την άποψη σας για το πως χειρίστηκαν οι Δήμοι την κρίσιμη αυτή στιγμή.

Στέλιος Θεοδοσόπουλος: Σε αυτή την κρίσιμη στιγμή που περνά η χώρα μας τα  αποτελέσματα μιας φυσικής καταστροφής είναι ολέθρια με πάρα πολλά θύματα και δεκάδες ανθρώπους να θρηνούνε τους συγγενείς τους, τις περιουσίες τους και το περιβάλλον που υπέστη σοβαρό πλήγμα. Γνωρίζοντας εκ των προτέρων τις καιρικές συνθήκες, γνωρίζοντας το που θα κατευθυνθεί ο άνεμος, γνωρίζοντας το βαθμό επικινδυνότητας, θα έπρεπε ο κάθε Δήμος να προστατευθεί ενεργοποιώντας  τα γραφεία πολιτικής προστασίας , τους εξειδικευμένους ανθρώπους και τους εθελοντές τους οποίους έχει. Τι θέλω να πω με αυτό… από τη στιγμή που στην Ελλάδα δεν υπάρχει οργανωμένη χωροθέτηση των πόλεων, των χωριών, των οικιών, που θα μπούνε, πως θα τοποθετηθούνε στο χώρο. Από τη στιγμή που καταπατώνται δάση, από τη στιγμή που καταπατώνται εκτάσεις οι οποίες θα έπρεπε να μην είναι κατοικημένες περιοχές αλλά να είναι δασικές ή έστω χορτολιβαδικές. Από τη στιγμή που έστω οι Δήμοι δεν κάνουν αυτό που πρέπει… δηλαδή, να κάνουν τις ενέργειες εκείνες που οφείλουν για την αντιπυρική περίοδο όπως να κόψουν τα ξερά χόρτα. Είδαμε σπίτια στα οποία τα κλαδιά των δέντρων ακουμπούσαν στις στέγες τους. Είδαμε κατοίκους να περνούν ανάμεσα από πυκνοκατοικημένα δάση που είχαν τα σπίτια τους. Άναρχα χτισμένα τα σπίτια ακόμη και στις παραλίες κλείνοντας τη δίοδο προς την θάλασσα . Να ξέρετε ότι όλη αυτή η κατάσταση δημιούργησε εν δυνάμει πολύ σοβαρά προβλήματα στη διάσωση των ανθρώπων. Βέβαια αυτό το λέμε μετά την καταστροφή. Αυτό έπρεπε να είχε γίνει πριν. Θα έπρεπε να υπάρχουν σχέδια πολιτικής προστασίας, να υπάρχουν χάρτες συγκέντρωσης πληθυσμού, σημεία συγκέντρωσης, τα οποία δεν θα είχαν θέμα οι άνθρωποι όταν περνούσε μια λαίλαπα ή μια άλλη φυσική καταστροφή, όπως είναι ο σεισμός. Όλα αυτά θα έπρεπε να τα είχε προβλέψει το Γραφείο Πολιτικής Προστασίας του κάθε Δήμου και η Περιφέρεια. Το σημαντικότερο όμως είναι ο Δήμος να ενδιαφερθεί και να δώσει την πρέπουσα σημασία στα θέματα πρόληψης κινδύνων. Αν αυτό δεν γίνεται, να ξέρετε ότι δυστυχώς, κάθε φορά θα θρηνούμε θύματα, δε θα υπάρχει εκπαίδευση του πληθυσμού, δε θα υπάρχει τρόπος να διασωθεί ο άνθρωπος και να προφυλάξει την οικογένειά του, το σπίτι του. Αυτό γίνεται μόνο με εκπαίδευση, μόνο με εξειδικευμένες γνώσεις που θα πάρει από ανθρώπους που ασχολούνται με την πολιτική προστασία. Η Πολιτική Προστασία είναι ένα τμήμα της επιστήμης της κινδυνικής. Θα πρέπει να ξέρει ο κάθε άνθρωπος πως να προστατέψει την οικογένειά του, το σπίτι του και το περιβάλλον του. Γι’ αυτό θα πρέπει να κάνει τις προληπτικές ενέργειες πριν κάνει τις επιχειρησιακές. Σας μεταφέρω το εξής… είδαμε σπίτια, βίλες, ξενοδοχεία μέσα στο πράσινο και δεν είχαν μια αντιπυρική προστασία (στέρνα με νερό, μηχάνημα / αντλία που να ελαττώσει το θερμικό κίνδυνο). Αυτή την προληπτική δράση δεν την είδαμε. Βέβαια δεν υπήρξε και η έγκαιρη προειδοποίηση οι κάτοικοι να απομακρυνθούν. Αλλά να απομακρυνθούν και να πάνε που; Υπήρχε σχέδιο οργανωμένο από τα Γραφεία των Δήμων Πολιτικής Προστασίας; Τίποτα απολύτως. Ζούμε σε ένα περιβάλλον που είναι από το Θεό το καλύτερο που υπάρχει πάνω στη γη και δεν μπορούμε να προστατευθούμε από βασικά καιρικά έντονα φαινόμενα. Αυτό θα γίνει μόνο με την εκπαίδευση, τη γνώση, την ενημέρωση και τις ασκήσεις. Δυστυχώς, δεν υπάρχει τίποτα από όλα αυτά. Γι’ αυτό κάηκε κόσμος, γι’ αυτό έμεινε μέσα στα αυτοκίνητα του, προσπάθησε να διαφύγει με τρόπο ανασφαλή και βρήκε τον τραγικό θάνατο στους δρόμους, στην θάλασσα. Δεν κατάφερε να βρει και τις διεξόδους προς τη θάλασσα εξαιτίας της άναρχης δόμησης που είπαμε προηγουμένως. Θεωρώ ότι όλο αυτό έγινε γιατί δεν υπήρξαν προληπτικά μέτρα και επίγνωση των κινδύνων και ο πανικός είναι ο χειρότερος σύμβουλος  που αυξάνει τα θύματα.

“Αυτό θα μπορούσε να είχε συμβεί και στη Γλυφάδα. Γιατί δεν είμαστε θωρακισμένοι. Ας μην αυταπατόμαστε και ας μην λέμε ευχολόγια.

[Π]: Επανέρχομαι κύριε Θεοδοσόπουλε στο ερώτημα, πως οι Δήμοι ανταποκρίθηκαν σε αυτή την κατάσταση. Παλαιότερα είχαμε δει να αποστέλλεται βοήθεια και δυνάμεις για συνδρομή στην καταστολή του φαινομένου σε όμορους και μη Δήμους. Η Γλυφάδα πως αντέδρασε σε αυτό;

Σ.Θ.: Είναι ένα θέμα κομβικό στη συζήτησή μας. Όλοι οι Δήμοι με κάθε δύναμη και με ότι μπορούν να διαθέσουν, αφού διασφαλίσουν τη δική τους περιοχή και τη δική τους ασφάλεια, ότι παραπάνω μπορούν να αποστείλουν σε Δήμους που κινδυνεύουν και χάνονται ζωές, το κάνουν. Αυτό είναι μια πάγια τακτική, την οποία κάναμε κι εμείς μέχρι πέρσι. Πέρσι η Πολιτική Προστασία του Δήμου και σε συνεργασία με την εθελοντική ομάδα δασοπροστασίας – πυρόσβεσης Γλυφάδας συνέδραμε αφού εξασφαλίζαμε πρώτα την περιοχή μας από τον κίνδυνο των πυρκαγιών. Πήγαμε σε Ανάβυσσο, Καλύβια, Κρυονέρι. Παντού όπου μπορούσαμε, ώστε να συνεισφέρουμε να μη χαθούν ανθρώπινες ζωές. Έτσι και τώρα η Γλυφάδα είχε τα μέσα και είχε τη δυνατότητα, να προστατεύσει και τον τόπο της και να φύγει να πάει να βοηθήσει να σωθεί έστω ένας άνθρωπος. Οι εθελοντές ζητήσανε οχήματα – και ζήτησα κι εγώ σε προσωπική τηλεφωνική επικοινωνία με την Αντιδήμαρχο – και δεν μας έδωσε για να πάμε να εκτελέσουμε το ηθικό μας χρέος. Μάλιστα στην προσωπική τηλεφωνική επικοινωνία με την Αντιδήμαρχο με ενημέρωσε ότι είχε βγάλει ένα όχημα μόνο για παρατήρηση και ότι τα άλλα δεν ήταν σε λειτουργία. Κατόπιν αυτού έστειλα ηλεκτρονικό μήνυμα στο Δήμαρχο προσωπικά  κάνοντας έκκληση. Η απάντηση του ήταν ότι όποτε μας χρειαστεί θα μας καλέσει. Μα αν δε μας χρειάστηκε τώρα, στη μεγαλύτερη και χειρότερη καταστροφή που έχει υποστεί η Ευρώπη στην μεταπολεμική περίοδο σε ανθρώπινες απώλειες τότε πότε; Θα μπορούσαμε να πάμε, να βοηθήσουμε το Πυροσβεστικό Σώμα και να συνεισφέρουμε ώστε να σωθεί έστω και μια ανθρώπινη ψυχή. Είχαμε τους εξειδικευμένους εθελοντές, είχαμε και την πείρα και δεν μας ενίσχυσε με τα  κατασβεστικά οχήματα ώστε να μπορέσουμε  να είμαστε αποτελεσματικοί. Αυτό για μένα συνειδησιακά αποτελεί έγκλημα.

Εγώ δε θέλω να επέμβω στο έργο κανενός. Τουλάχιστον ας σεβαστούν τη γνώμη και την άποψη ενός ανθρώπου που έχει αναλώσει δέκα χρόνια  από τη ζωή του στην προσφορά για  το  βουνό, για την  παραλία και για όλη την πόλη γενικά.

 “Με τις ευχές δεν προλαμβάνουμε τον κίνδυνο. Το ευχολόγιο που γράφει κάθε αρμόδια αρχή και πιστεύει δεν ανταποκρίνεται και στην πραγματικότητα. Επί του πεδίου είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα.

[Π]: Μέσα από αυτή την επιστολή έρχεται στην επικαιρότητα η αποχώρησή σας και ανεξαρτητοποίησή σας από την παράταξη του Δημάρχου Γλυφάδας που έθιγε λόγους πολιτικής προστασίας. Τα είχατε εκθέσει όλα αυτά στην επιστολή που καταθέσατε ως θέμα προς συζήτηση στο δημοτικό συμβούλιο στις 12 Ιουλίου 2018. Δεν βρήκατε όμως την ανταπόκρισή τους. Απογοητευτήκατε από τη στάση αυτή; Γι’ αυτό οδηγηθήκατε στην ανεξαρτητοποίηση;

Σ.Θ.: Η ανεξαρτητοποίηση ήταν μια ώριμη σκέψη, της οποίας προηγήθηκαν πολλά γεγονότα για να καταλήξω σε αυτήν. Βέβαια, το κομβικό σημείο ήταν αυτό που είπατε κι εσείς. Το ότι δε δέχτηκαν οι συνάδελφοι της συμπολίτευσης να μιλήσουν για ένα θέμα της προστασίας της πόλης μας. Δεν είπα εγώ ποτέ ότι είμαι ο μοναδικός, ότι η ομάδα μου είναι μοναδική. Δεν είπα εγώ ποτέ τίποτα. Να σεβαστούν τουλάχιστον την ιστορία που είχαμε 10 χρόνια στο βουνό και στην πολιτική προστασία. Δεν ανέφερα ποτέ την προσφορά που κάναμε. Απλά ζήτησα να συζητηθεί το θέμα της πολιτικής προστασίας και της προστασίας της πόλης μας με ότι αυτό συνεπάγεται. Να τηρήσουμε έναν τυπικό και ουσιαστικό σχεδιασμό της πυροσβεστικής που μετέχει και ο Δήμος και η ομάδα μας. Ήθελα να τους ενημερώσω, να το συζητήσουμε και ας μου έλεγαν πως σκέφτονται γι’ αυτό το θέμα και μετά ας το καταψήφιζαν. Γι’ αυτό και το ανέφερα. Και από εκεί και πέρα να παίρναμε μια απόφαση για το τι θέλουμε να κάνουμε. Ο Δήμαρχος όταν μου είπε ότι θέλει να κάνει αναδιάρθρωση της πολιτικής προστασίας και πήρε και τα οχήματα από το βουνό και από την δική μου εποπτεία, την εποπτεία της πολιτικής προστασίας, τον ρώτησα γιατί το έκανε. Ποτέ δε μου απάντησε. Δεν μου είπε τι ήθελε να κάνει. Αν μου έλεγε τι ήθελε να κάνει θα το συζητάγαμε. Αυτή η ενέργεια όμως έδειξε ότι ήταν μια ενέργεια μονοδιάστατη. Μια ενέργεια η οποία δεν συνάδει με την όλη πορεία τη δική του και τη δική μου. Θεωρώ ότι οποιοδήποτε πρόβλημα κι αν υπήρχε, κι αν συνέβαινε, δεν ήταν δυνατό να λυθεί με μια τέτοια ενέργεια. Και το έπραξε σε μια περίοδο που η αντιπυρική περίοδος ήταν προ των πυλών. Μερικές ημέρες πριν την έναρξή της. Όταν σε ένα χειρουργό παίρνεις τα εργαλεία, την αποστείρωση, όλα και του ζητάς να χειρουργήσει τότε ξέρεις όχι μόνο ότι αυτός ο άνθρωπος δεν μπορεί να χειρουργήσει αλλά είναι δεδικασμένο και ο ασθενής να πεθάνει. Από τη στιγμή που μου τα πήρε όλα, να είμαι εγώ στην Πολιτική Προστασία να κάνω τί; Εγώ λοιπόν τι ήμουν υποχρεωμένος να κάνω; Η μόνη λογική εξέλιξη πιστεύω ότι ήταν – όπως και κάθε λογικός και εχέφρων άνθρωπος θα έκανε – να παραιτηθεί από αυτή την αρμοδιότητα.Ήταν  μονόδρομος. Είμαι ένας άνθρωπος που από τη φύση μου προσφέρω και δεν παίρνω αποφάσεις των άκρων. Για να φτάσω σε αυτό το σημείο και να αφήσω μια πολιτική προστασία που έδωσα 10 χρόνια από τη ζωή μου, από τον κόπο μου και ήταν και ο μόνος λόγος που μπήκα στην παράταξη του κ. Παπανικολάου δεν ήταν τυχαίο. Όταν ήρθε και με βρήκε στο βουνό προ τεσσάρων ετών συζητήσαμε για την πολιτική προστασία και είπα το όραμά μου. Δεν είμαι πολιτικός εγώ.

 

[Π]: Και από τη θέση της Πολιτικής Προστασίας μπορούν να γίνουν και κάποια πράγματα παραπάνω…

Σ.Θ.: Πολλά θα μπορούσαν να γίνουν τα οποία και δεν έγιναν. Από τη στιγμή που στο ξεκίνημα είπαμε πράγματα και βάλαμε στόχους οι οποίοι δεν υλοποιήθηκαν η πορεία μας δεν μπορεί να είναι κοινή.

 

[Π]: Στα δέκα χρόνια της πορείας της εθελοντικής ομάδας δασοπροστασίας υπήρξαν κι άλλες διοικήσεις στο Δήμο Γλυφάδας με τις οποίες είχατε συνεργασία και δράση. Είχατε βρει αντίστοιχη μεταχείριση ποτέ; Είναι κάτι που έχει επαναληφθεί;

Σ.Θ.: Ποτέ! Είναι πρωτόγνωρο.

 

[Π]: Και πόσο μάλλον από έναν άνθρωπο που ήσασταν και στην ίδια παράταξη, μαζί αγωνιστήκατε…

Σ.Θ.: Έχετε ακούσει την παροιμία που λέει «ποιος σου έβγαλε πιο βαθειά το μάτι; Ο αδερφός!»; Αυτό σημαίνει πολλά. Δεν είχα ποτέ πρόθεση και προοπτική να κάνω κάτι που δε θα συνάδει με το κοινό συμφέρον και το καλό στην πόλη μας.

Από τη στιγμή που τα ερωτήματά μου και οι διευκρινίσεις που περίμενα δεν δόθηκαν, έφθασα στο σημείο και είπα δεν γίνεται άλλο. Έτσι λοιπόν έφερα πρόταση για την προστασία της πόλης μας από τις δασικές πυρκαγιές προς συζήτηση και ψήφιση από το δημοτικό συμβούλιο γιατί η επικοινωνία με τον Δήμαρχο ήταν αδύνατη, μιας και οι προτεραιότητές του ήταν άλλες. Το θέμα ήρθε στο συμβούλιο προ ημερησίας διατάξεως λόγω του επείγοντος, γιατί ήμασταν εν μέσω αντιπυρικής περιόδου και είχαμε δύο μήνες να κάνουμε δημοτικό συμβούλιο. Οι δύο μήνες είναι αδιανόητο χρονικό διάστημα για έναν Δήμο όπως τη Γλυφάδα. Μέχρι και σήμερα δεν έχει γίνει Συντονιστικό Τοπικό Όργανο και όλα όσα ανέφερα στην επιστολή μου, περίληψη της οποίας διαβάστηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο. Ζήτησα να βγάλουμε μια άκρη, αν θα εφαρμοστεί ο από κοινού σχεδιασμός με την Πυροσβεστική Υπηρεσία και τι θα ακολουθήσουμε στο Δήμο μας. Είναι αυτό που δεν έκαναν και οι άλλοι Δήμοι και χάθηκε κόσμος. Πρέπει να φθάσουμε κι εμείς σε αυτό το σημείο; Αυτό προσπαθούσα να κάνω και να κρούσω τον κώδωνα του κινδύνου. Και οι συνάδελφοί μου δεν ήθελαν να το ακούσουν και να το συζητήσουν. Είπαν ΟΧΙ. Εγκληματικό και αυτό. Εγώ δεν φέρνω ποτέ θέματα χωρίς ουσία και βαρύτητα.

 

[Π]: Συνεπώς απογοητευτήκατε;

Σ.Θ.: Όταν συνεργάζεσαι με κάποιους ανθρώπους τόσο καιρό και σου γυρίζουν την πλάτη σε ένα τόσο σοβαρό θέμα πραγματικά εκπλήσσεσαι, και είδατε τι συνέβη πρόσφατα. Αυτό θα μπορούσε να είχε συμβεί και στη Γλυφάδα. Γιατί δεν είμαστε θωρακισμένοι. Ας μην αυταπατόμαστε και ας μην λέμε ευχολόγια. Όταν συμβαίνει ένα κακό πρέπει να ξέρεις ότι έχεις λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να ελαχιστοποιήσεις τις απώλειες και να έχεις ήσυχη τη συνείδησή σου.

 

[Π]: Ευχόμαστε δηλαδή να μη συμβεί κάτι.

Σ.Θ.: Με τις ευχές δεν προλαμβάνουμε τον κίνδυνο. Το ευχολόγιο που γράφει κάθε αρμόδια αρχή και πιστεύει δεν ανταποκρίνεται και στην πραγματικότητα. Επί του πεδίου είναι πολύ διαφορετικά τα πράγματα.

“Η ανεξαρτητοποίηση ήταν μια ώριμη σκέψη, της οποίας προηγήθηκαν πολλά γεγονότα για να καταλήξω σε αυτήν.

[Π]: Αναπτύξατε αρκετά τους λόγους της ανεξαρτητοποίησής σας. Κύριε Θεοδοσόπουλε, από εδώ και πέρα, όποτε και αν γίνει δημοτικό συμβούλιο, ποια θα είναι η στάση σας; Δε θα πηγαίνετε; Θα καταψηφίζετε εκ προοιμίου; Έχουμε δει παρόμοιες τακτικές και γι’ αυτό σας ρωτώ αν θα ακολουθήσετε την πεπατημένη;

Σ.Θ.: Πολύ εύστοχη η ερώτησή σας. Στο καλό θα είμαι μαζί. Σε αυτό που πιστεύω ότι δεν εκπροσωπεί το καλό της πόλης θα είμαι αντίθετος όπως και αυτά που δεν συνάδουν με τις γνώσεις, τις αρχές, τις αξίες και την ηθική μου.

Ο λόγος άλλωστε που συμπαρατάχθηκα με τον  κ. Παπανικολάου ήταν η πραγμάτωση του οράματός μου για την πολιτική προστασία και ότι ήταν γνώστης των νόμων ως νομικός και πίστευα ότι θα αισθάνομαι ασφάλεια. Αυτό όμως τώρα δε συμβαίνει.

“Στο καλό θα είμαι μαζί. Σε αυτό που πιστεύω ότι δεν εκπροσωπεί το καλό της πόλης θα είμαι αντίθετος όπως και αυτά που δεν συνάδουν με τις γνώσεις, τις αρχές, τις αξίες και την ηθική μου.

[Π]: Νομίζω πως δεν είναι εύκολο να γυρίσετε στην παράταξη, γιατί μια ανεξαρτητοποίηση είναι πολύ ηχηρή και σαν μεμονωμένη λέξη. Αν θα συνδράμετε, αν θα το κάνατε παρόλο που είστε ανεξάρτητος.

Σ.Θ.: Φυσικά και θα συνδράμω. Για το καλό της πόλης μας μιλάμε. Εγώ δεν έχω ούτε εμπάθειες, ούτε μικρότητες. Γι’ αυτό και ζήτησα κατασβεστικό όχημα να συνδράμω στην πύρινη λαίλαπα της Αττικής. Έχω αναλάβει τη δέσμευση απέναντι στους 1000 και πλέον συμπολίτες μου που τους εκπροσωπώ στο δημοτικό συμβούλιο και θα πρέπει να απολογηθώ πρώτα σε αυτούς και μετά στο Σώμα. Ζωντανό παράδειγμα η επιστολή που έστειλα στις 24 Ιουνίου, στην οποία αναφέρω ότι παρόλο τις διαφωνίες που μπορεί να έχουμε, η Γλυφάδα πρέπει να δείξει αλληλεγγύη.

 

[Π]: Θέλετε να προσθέσετε κάτι;

Σ.Θ.: Η Δημοτική Αρχή θεωρεί ότι ο Σύλλογος Εθελοντικής Δασοπροστασίας – Πυρόσβεσης Γλυφάδας είναι κάτι ξένο από την πολιτική προστασία. Ο Σύλλογος μας είναι πιστοποιημένος από την Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας. Έχει πιστοποιημένους εθελοντές πυροσβέστες, διασώστες και οδηγούς και συγκεκριμένους τομείς δράσης. Ανήκει  επίσης στα μητρώα πολιτικής προστασίας του Δήμου Γλυφάδας. Οι εθελοντές μας είναι δημότες και πονάνε την πόλη τους.

Να  προσθέσω ότι θα πρέπει όλα αυτά που συνέβησαν να καταγραφούν και να γίνουν γνώση αποφυγής για επόμενα συμβάντα. Θα πρέπει να δούμε την αιτία, το γεγονός στάδιο – στάδιο πως συνέβη και το αποτέλεσμα. Αν αυτό δε μας δώσει την κατάλληλη γνώση τότε δεν έχουμε  κάνει τίποτα. Θα πρέπει μέσα από αυτό το γεγονός να βγάλουμε νέα σχέδια και να αποφύγουμε οποιοδήποτε άλλο μελλοντικό κακό. Έτσι μόνο η θυσία αυτών των ανθρώπων θα πιάσει τόπο, θα δώσει νέα ώθηση και δε θα ξεχαστούν. Αυτό είναι το καλύτερο μνημόσυνο γι’ αυτούς τους ανθρώπους.

 

Κλείνοντας τη συνέντευξή μας με τον κ. Θεοδοσόπουλο, ανανεώσαμε το ραντεβού μας για το Σεπτέμβριο. «Ας αφήσουμε να περάσουν αυτές οι κρίσιμες ώρες και από Σεπτέμβριο θα επανέλθουμε. Βέβαια αν κάτι προκύψει ενδιάμεσα σε θέματα πολιτικής προστασίας, πάντα θα είμαι μαζί σας σε επικοινωνία για να συζητήσουμε ότι σχετίζεται με αυτό. Εύχομαι σε όλους ένα ασφαλές καλοκαίρι και στην πόλη μας ιδιαίτερα… τύχη»!

[Δημοσιεύτηκε στον ΠΑΛΜΟ της Γλυφάδας, 28 Ιουλίου 2018]