Ομοτοξικολογία: Έννοια σύνθετη από την ΟΜΟ (άνθρωπος), ΤΟΞΙΚΟ (δηλητήριο), ΛΟΓΙΑ (μελέτη). Δηλαδή είναι η μελέτη της επίδρασης των τοξικών ουσιών στον άνθρωπο (ομοτοξίνες) και της αντίδρασης του οργανισμού. Οι ομοτοξίνες δηλαδή οι τοξίνες που αφορούν τον άνθρωπο διακρίνονται σε ενδογενείς (ενδοτοξίνες) οι οποίες παράγονται μέσα στο σώμα (π.χ. διοξείδιο του άνθρακα, ελεύθερες ρίζες οξυγόνου κ.α.) και σε εξωγενείς (εξωτοξίνες) που προέρχονται από το περιβάλλον (π.χ. ακτινοβολία, βαρέα μέταλλα, καπνός, αλκοόλ, αλλά και ιοί, μικρόβια κ.α.).
Οι ομοτοξίνες εξουδετερώνονται και αποβάλλονται από τον οργανισμό με διάφορους μηχανισμούς και με όργανα απέκκρισης (νεφροί, πνεύμονες, κόλον, δέρμα). Όταν επαρκούν οι αμυντικοί μηχανισμοί ή οι ομοτοξίνες δεν είναι ισχυρές και σε μεγάλες ποσότητες, τότε εξασφαλίζεται ισορροπία δηλ. ομοιόσταση και ο άνθρωπος είναι υγιής χωρίς συμπτώματα νόσου. Όταν όμως ανατραπεί αυτή η ομοιόσταση, τότε αντιλαμβανόμαστε αυτήν την αμυντική προσπάθεια με διάφορα συμπτώματα όπως πόνος, πυρετός, τα οποία αποτελούν την ασθένεια. Άρα ασθένεια είναι η έκφραση βιολογικά σκόπιμων αμυντικών μηχανισμών κατά των ομοτοξινών.
Εάν προσπαθήσουμε να σταματήσουμε τις διαδικασίες αυτές π.χ. με αντιφλεγμονώδη ή αντιπυρετικά σκευάσματα τότε επιτρέπουμε στα μικρόβια να αναπτυχθούν και να μετακινηθούν. Άρα η προσπάθεια μας πρέπει να στοχεύει στην ενίσχυση της άμυνας και όχι στην καταστολή της φλεγμονής η οποία είναι το αποτέλεσμα της διαδικασίας εξουδετέρωσης των μικροβίων. Η φλεγμονή και τα συμπτώματα θα σταματήσουν όταν καταπολεμηθούν τα μικρόβια.
Έστω ότι τραυματίσαμε το δάχτυλό μας. Εάν οι τοξίνες των μικροβίων είναι ισχυρότερες από τους τοπικούς αμυντικούς μηχανισμούς τότε θα παρουσιάσουμε πόνο, πυρετό, κοκκίνισμα και πρήξιμο στο δάχτυλό μας. Ο οργανισμός μας προσπαθεί να καταπολεμήσει και να περιχαρακώσει τα μικρόβια τοπικά και να τα αποβάλλει με την μορφή πύου. Εάν όμως αυτά είναι ισχυρά ή και ο οργανισμός μας εξασθενημένος, τότε τα μικρόβια θα πάνε στους λεμφαδένες ή ίσως και στην κυκλοφορία του αίματος με πολύ σοβαρότερα συμπτώματα και επικίνδυνα για την ζωή (μικροβιαιμία, σηψαιμία). Γι’ αυτό πρέπει να έχουμε συνεχώς την άμυνά μας σε εγρήγορση και σε πλήρη ισχύ αφενός και αφετέρου να αποφεύγουμε τις εξωτοξίνες και να βοηθούμε τον οργανισμό μας να αποβάλλει τις ενδοτοξίνες του.
Στην ομοτοξικολογία χρησιμοποιούμε σκευάσματα αντιομοτοξικά που περιέχουν ελάχιστες ή νανοσκοπικές δόσεις ουσιών που προέρχονται από την φύση (φυτά, ζώα, μέταλλα, άλατα, ιχνοστοιχεία) και είναι δυναμοποιημένες. Γι’ αυτό έχουν ελάχιστες, όχι σοβαρές και σπάνιες παρενέργειες και μπορούν να χρησιμοποιηθούν σε όλες τις ηλικίες. Η υπέρβαση της δόσης δεν οδηγεί σε παρενέργειες.
° Χρήστος Σκαρλάτος, Χειρουργός
site: www.skarlatos-surgeon.gr – email: chskarlatos@yahoo.gr
[Δημοσιεύτηκε στον ΠΑΛΜΟ της Γλυφάδας, 25 Νοεμβρίου 2017]
