«Δεν ιδρώνει το αφτί του δημάρχου στην κριτική μας για χρηστή και μη προκλητική -ιδίως στην εποχή μας- διαχείριση των οικονομικών του Δήμου. Προσηλωμένος στον στόχο του να μας ταΐζει άρτο και θέαμα συνέχισε και με τις φετινές αποκριάτικες εκδηλώσεις να ξοδεύει αλόγιστα τα χρήματα του Δήμου, πληρώνοντας από τον δημοτικό κορβανά 74.152 € (59.800 € +ΦΠΑ 14.352 €), την ώρα που οι γειτονικοί μας Δήμοι διέθεσαν πολύ λιγότερα χρήματα.
Συνολικά, για τις έως τώρα χριστουγεννιάτικες και αποκριάτικες εκδηλώσεις (2015-2017) ο Δήμος μας έχει πληρώσει περί τις 285.000 €. Συμπτωματικά οι εκδηλώσεις δίνονται στην ίδια εταιρεία, που εκδίδει και περιοδικό lifestyle όπου φωτογραφίζονται και συνεντευξιάζονται από τον δήμαρχο έως τις προέδρους των σχολικών επιτροπών λίγο πριν δοθεί η κάθε δουλειά. Η συγκεκριμένη εταιρεία μάλιστα είναι η μοναδική που συμμετέχει συνεχώς σε όλους τους συνοπτικούς διαγωνισμούς, δίχως να κάνει ούτε μισό τοις εκατό έκπτωση… Είναι αυτό προς το συμφέρον του Δήμου; Πάλι συμπτωματικά, όπως και όλες τις προηγούμενες φορές, για μόλις 200 ευρώ θα αγγίζαμε το ποσό που προβλέπει ο νόμος (60.000 € προ ΦΠΑ) ώστε να πάμε σε ανοικτή διαγωνιστική διαδικασία. Και ίσως έτσι να προλάβαινε να υποβάλει προσφορά και κάποιος άλλος. Αλλά ούτε αυτό γίνεται…
Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, ο Δήμος μας εφέτος διέθεσε και άλλες 11.594 € για την αγορά μιας αποκριάτικης φωτιζόμενης άμαξας. Δεν μιλάμε για την “αισθητική” που θέλει να μας επιβάλει ο δήμαρχος. Αυτό είναι υποκειμενικό, τι να κάνουμε… Μιλάμε για ένα ποσό που θα μπορούσε να καλύψει άλλες πάγιες ανάγκες μας στα σχολεία, τα ΚΑΠΗ, την καθαριότητα. Μιλάμε για ένα τεράστιο ποσό-πρόκληση, ίσο με έναν ετήσιο μισθό ενός σκληρά εργαζόμενου ανθρώπου.
Στο μυαλό των ιθυνόντων του Δήμου μας, όμως, ξέρουμε ότι κυριαρχεί το κριτήριο του “φαίνεσθαι” και όχι του “είναι”. Κι έτσι η κακοδιοίκηση και η κακοδιαχείριση μαζί με τη σπατάλη αλλά και τον ατελείωτο αυταρχισμό και την αλαζονεία τους φτιάχνουν ένα εκρηκτικό μείγμα.
Μένει να δούμε πότε θα κτυπήσει και ο δωδέκατος κτύπος του ρολογιού. Τότε που θα χαθεί η “μαγεία της παραμυθένιας άμαξας” και θα μείνει μόνον η -ταπεινή- κολοκύθα…»
[Δημοσιεύτηκε στον ΠΑΛΜΟ της Γλυφάδας, 4 Μαρτίου 2017]
