Με τη Συνθήκη της Λωζάννης, παρά τις προσπάθειες της ελληνικής αντιπροσωπείας και παρά τα διαβήματα και τις εκκλήσεις των Ιμβρίων και των Τενεδίων, τα δύο αιγαιοπελαγίτικα νησιά, παραχωρήθηκαν στην Τουρκία. Η Τουρκία ανέλαβε κάποιες σημαντικές υποχρεώσεις, για τα δύο νησιά όπως : Η θέσπιση καθεστώτος τοπικής αυτονομίας και αυτοδιοίκησης, να έχουν ειδική διοικητική οργάνωση αποτελούμενη από τοπικά στοιχεία, να παρέχουν εγγύηση για τον ελληνικό πληθυσμό. Η διατήρηση της τάξης, θα διασφαλίζεται από μια αστυνομική δύναμη τα μέλη της οποίας θα προσλαμβάνονται μεταξύ του τοπικού πληθυσμού.
Οι προβλέψεις του άρθρου αυτού ουδέποτε εφαρμόσθηκαν. Ο ελληνικός πληθυσμός εκείνη την εποχή αποτελούσε και τη συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων των νησιών.
Οι μειονοτικοί που συνεχίζουν να κατοικούν στην Ίμβρο και την Τένεδο βρίσκονται αντιμέτωποι με πολλά ακόμη προβλήματα, κυρίως, με τις ατομικές και κοινοτικές-περιουσίες.
Οι τουρκικές Αρχές δεν αναγνωρίζουν την κυριότητα των ιδρυμάτων της μειονότητας επί πολλών ακινήτων, ναών και παρεκκλησίων.
Η προστασία της ελληνικής μειονότητας στην Κωνσταντινούπολη, την Ίμβρο και την Τένεδο ήταν και συνεχίζει να είναι υποχρέωση της Τουρκίας.
Όλα τα ελληνικά χωριά στην Ίμβρο έχουν χαρακτηριστεί ως διατηρητέα από την τουρκική κυβέρνηση.
Οι Ίμβριοι που δεν έχουν την τουρκική υπηκοότητα δεν μπορούν να κληρονομήσουν περιουσία στην Ίμβρο. Κανένας χωρίς τουρκική υπηκοότητα δεν μπορεί να αγοράσει σπίτι στην Ίμβρο. Όταν δεν υπάρχει κληρονόμος ο οποίος διαθέτει τούρκικη υπηκοότητα, η περιουσία μετά το θάνατο του ιδιοκτήτη περνάει στο τουρκικό δημόσιο.
Όταν υπογράφτηκε η Συνθήκη της Λωζάνης, στην Ίμβρο ζούσαν 9.207 Έλληνες και ελάχιστοι Τούρκοι, ενώ σήμερα ο αριθμός των Ελλήνων που ζουν στην Ίμβρο, είναι περίπου στους 700 και στην Τένεδο έχουν απομείνει μερικές δεκάδες ηλικιωμένοι Έλληνες
Ιωάννης Σακκάς
Υπ. Βουλευτής Β3 Νοτ. Τομέα Αθηνών
Κίνημα “Ελεύθεροι Ξανά”
[Δημοσιεύτηκε στον ΠΑΛΜΟ της Γλυφάδας, 7 Μαΐου 2022]
