Εχετε προσέξει σε κάποια φιλική συγκέντρωση κάποιον να ψάχνει μανιωδώς για τα γυαλιά του και στο τέλος να ανακαλύπτει ότι τα έχει πάνω στο κεφάλι του; Κάπως έτσι γίνεται και με την ευτυχία. Την ψάχνουμε παντού μανιωδώς και τελικά αυτή είναι μέσα μας. Καταρχήν η ευτυχία δεν είναι συναίσθημα είναι κατάσταση.
Έχει να κάνει με το ποιός «είμαι» και όχι με το τι «έχω». Πρωτίστως λοιπόν χρειάζεται να είμαι και μετά να έχω. Δεν έχει να κάνει με το πόσα σπίτια έχεις, με το αυτοκίνητό σου, τα ωραία σου ρούχα, πόσους τίτλους κουβαλάς και με τα πόσα υλικά αγαθά έχεις.
Έχει να κάνει με το πόσο αληθινός είσαι με τον εαυτό σου, πόσο συνεπής με τα θέλω και τις επιθυμίες σου, με το πόσο ανέχεσαι τα δύσκολα σημεία του χαρακτήρα σου χωρίς να τον πυροβολείς. Το μεγαλύτερο προτέρημα σε έναν άνθρωπο είναι να μην παραμυθιάζει τον εαυτό του. Όταν είσαι αληθινός με τον εαυτό σου και με τους άλλους, ξέρεις ποιός είσαι και τι θέλεις. Δεν παριστάνεις κάποιον, δεν παίζεις θέατρο με τους άλλους για να τους πείσεις πως είσαι αυτός που θα ήθελες να είσαι. Η χαμηλή μας αυτοεκτίμηση, δημιουργεί όλες αυτές τις θεατρικές εκδηλώσεις που κατά καιρούς ανεβάζουμε. Τότε που έχουμε ανάγκη να πιστεύει σε εμάς κάποιος και αν τότε δεν βρίσκουμε μέσα μας αυτή την πίστη προς τον εαυτό μας, στρεφόμαστε να την πάρουμε από το περιβάλλον μας. Σε αυτή την περίπτωση όμως δεν μπορούμε να νιώσουμε αληθινοί και συνεπής με τον εαυτό μας και κατ’ επέκταση ευτυχισμένοι.
Η ευτυχία είναι μια υπαρκτή πραγματικότητα δεν είναι μια αφηρημένη έννοια. Είναι το δώρο που οφείλει να κάνει ο καθένας στον εαυτό του.
Ο φόβος, η ανασφάλεια, η νωθρότητα, η αναποφασιστικότητα βάζουν εμπόδια εκεί που δεν υπάρχουν και τελικά μας σπρώχνουν να κυνηγάμε την αναγνώριση του εαυτού μας σε επιφανειακές σχέσεις και σε περιστάσεις που δεν μας δίνουν καμία ικανοποίηση. Έτσι παραμένουμε αδρανείς και βαλτώνουμε στην καθημερινότητα μας και βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο στο βυθό της απραξίας. Τότε ενδέχεται να αρχίζουν τα πρώτα σημάδια της κατάθλιψης, όπως της λύπης και του άγχους. Ο τρόπος που σκεφτόμαστε και ερμηνεύουμε τα πράγματα γύρω μας σε συνδυασμό με τις διάφορες φαντασιακές ιδέες που κατά καιρούς μας κολλάνε στο μυαλό και μας σπρώχνουν προς το γκρέμισμα του εαυτού μας, επηρεάζουν την λειτουργία του αυτόνομου νευρικού συστήματος. Τότε αρχίζουν να υπάρχουν καταθλιπτικά συμπτώματα που μας αλλοιώνουν την καθημερινότητα μας. Η κατάθλιψη μπορεί να προκαλέσει διάφορα ψυχοσωματικά. Δηλαδή σωματικές ενοχλήσεις με ψυχογενή αίτια. Είναι πολύ σημαντικό να κατανοήσουμε πως η κατάθλιψη βρίσκει έκφραση μέσα από το σώμα.
Μερικά από τα σημαντικότερα ψυχοσωματικά συμπτώματα που σχετίζονται με την κατάθλιψη .. Αυτοάνοσα νοσήματα που αυτή την εποχή ακούγονται συχνά να συμβαίνουν. Βέβαια σε καιρό μιας επιδημίας με συνεπακόλουθο την οικονομική κρίση, είναι παρατηρημένο ότι αυξάνονται ..
Προβλήματα του πεπτικού, ο στομαχικός ίλιγγος και η χρόνια δυσκοιλιότητα, πονοκέφαλος, πόνοι στην μέση, εξάντληση, μυϊκοί πόνοι, διαταραχές ύπνου και αρκετά άλλα.
Πολύ συχνά οι άνθρωποι δεν μπορούν να νιώσουν ξεκούραστη ακόμα και αν κοιμηθούν αρκετά. Η κατάθλιψη και η κόπωση τρέφουν η μια την άλλη. Γι’ αυτό ας σκεφτούμε πιο καθαρά.
Ας αφήσουμε πιο ελεύθερο τον ψυχικό μας κόσμο χωρίς πιέσεις και δίψα για αναγνώριση. Όλοι είμαστε μοναδικοί, ο καθένας με αυτά που γνωρίζει και μπορεί να κάνει. Αν η ευτυχία δεν έχει έρθει με την μορφή που ονειρευόμαστε σημαίνει πως αυτή που θεωρούμε ευτυχία δεν είναι κατάλληλη για εμάς. Η καρδιά μας ξέρει τι ταιριάζει στον καθένα και αν δεν παραγεμίσουμε την ζωή μας με άγχος, η ευτυχία θα μας πλησιάσει από μόνη της αρκεί να ξέρει ότι την περιμένουμε. Ότι έχουμε αναμμένο τζάκι, στρωμένο τραπέζι, ήρεμη σχέση χωρίς κόντρες και άγχος και ανταγωνισμούς. Η ευτυχία είναι μέσα μας, δίπλα μας. Στο χέρι μας είναι να την ανακαλύψουμε.
° Πόπη Λαμπροπούλου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Συγγραφέας- Αντιπρόεδρος του Ροταριανού Ομίλου Βούλα-Πανόραμα
[Δημοσιεύτηκε στον ΠΑΛΜΟ της Γλυφάδας, 19 Δεκεμβρίου 2020]
