Είμαι σίγουρη ότι κάποια φορά θα ακούσατε κάποιον ομιλητή να χρησιμοποιεί την μεταφορά του «βάτραχου με το νερό». Γνωρίζετε την ιστορία. “Αν ρίξετε ένα βάτραχο σε βραστό νερό θα πηδήξει αμέσως έξω, επειδή νιώθει άμεσα τον κίνδυνο. Αν όμως βάλετε ένα βάτραχο σε νερό με θερμοκρασία δωματίου και αρχίσετε αργά αργά να ζεσταίνετε το νερό μέχρι να φτάσει σε θερμοκρασία βρασμού, ο βάτραχος θα παραμείνει στο νερό και θα βράσει μέχρι θανάτου. Ένας βάτραχος προσαρμόζεται σταδιακά στις μικρές αλλαγές της θερμοκρασίας του νερού ώσπου πεθαίνει εξαιτίας αυτής της συμπεριφοράς του.
Εμείς λοιπόν είμαστε “ο βάτραχος” και ο κόσμος στον οποίο ζούμε είναι το νερό και οι διάφορες φιλοσοφίες που μας διδάσκουν οι άλλοι, είναι η θερμότητα που σιγά σιγά μας βράζει μέχρι θανάτου. Εκατομμύρια από εμάς βράζουμε μέχρι θανάτου εξαιτίας μερικών απίστευτα καταστροφικών ψεμάτων, που μας έχουν μάθει να λέμε στον εαυτό μας. Το δε τίμημα σε συναισθηματική υγεία, οικειότητα με άλλους και πνευματική ωριμότητα είναι ανυπολόγιστο.
Ποιά είναι αυτά τα κοσμικά ψέματα που μας καταστρέφουν; Υπάρχουν τόσα πολλά που δεν φτάνει ένας τόμος να τα καλύψει. Στην επόμενη μισή σελίδα θα προσπαθήσω να αρχίσω με το πρώτο, από τα έξι που προηγούνται όλων και που θεωρώ ως τα πλέον τοξικά για την ψυχή μας.
1ο Ψέμα: «Η αξία μου καθορίζεται σύμφωνα με την απόδοσή μου»
Ο πολιτισμός μας έχει μια μανία με την απόδοσή και κυρίως με την πρωτιά. Πόσα πούλησε ή τάδε εταιρία, ποιός έβαλε τα πιο πολλά γκολ, πόσα εικοσάρια πήρε ο δείνα μαθητής, πόσα πτυχία διαθέτει ο υποψήφιος πολιτικός κ.λ.π Κατά κάποιο τρόπο όλα αυτά στον πολιτισμό μας έχουν γίνει ενδείξεις όχι μόνο για το πόσο επιτυχημένος αλλά και για το πόσο “άξιος” είναι κάποιος. Καταλήξαμε δηλαδή να μπερδέψουμε την “απόδοση” με την “αξία”! Αυτή η κοσμοθεωρία μπορεί να είναι αναπόφευκτο μέρος της ανταγωνιστικής ζωής στον σύγχρονο κόσμο, συγχρόνως όμως έχει δημιουργήσει σε πολλούς από εμάς το συναίσθημα ότι προσωπικά αξίζουμε ανάλογα με τα χρήματα που βγάζουμε. Πολλοί από εμάς παλεύουμε με αυτά τα δύο ζητήματα, το να πρέπει να είμαστε τέλειοι και να κρίνεται η προσωπική μας αξία με βάση την απόδοση μας και κάποια στιγμή καταλήγουμε σε πλήρη απόγνωση, όταν βιώνουμε μια αποτυχία.
Καταλήγουμε λοιπόν με άλλα λόγια ότι, η αξία δεν προέρχεται από το ότι αποδίδουμε σε κάποιο επίπεδο ή ότι βρισκόμαστε σε ανώτερη θέση στην αλυσίδα του είδους μας, προέρχεται από το γεγονός ότι ο καθένας από εμάς, είναι ένας και μοναδικός. Δεν υπάρχει άλλος όμοιός του στον πλανήτη, είμαστε ένα και μοναδικό συλλεκτικό κομμάτι πλασμένοι με δέος και θαυμασμό από ένα δημιουργό του Σύμπαντος.
Στο επόμενο θα αναλύσω το 2ο Ψέμα: «Κάνοντας την τρίχα τριχιά».
° Πόπη Λαμπροπούλου, Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Συγγραφέας- Αντιπρόεδρος του Ροταριανού Ομίλου Βούλα-Πανόραμα
[Δημοσιεύτηκε στον ΠΑΛΜΟ της Γλυφάδας, 23 Ιανουαρίου 2021]
