Του Γιώργου Λαουτάρη
Πληθαίνουν τα ερωτήματα γύρω από τη σπουδή της περιφερειακής αρχής Αττικής να αγοράσει το κτήριο στο Περιστέρι, όπου παλιότερα έδρευε ο ΟΠΑΠ για τη στέγαση των κεντρικών της υπηρεσιών. Η απαλλαγή της Περιφέρειας Αττικής όπως και κάθε δημόσιου φορέα από μεγάλα μισθώματα που καταβάλλει προς ιδιώτες για απαραίτητες κτηριακές υποδομές είναι ασφαλώς μια ορθολογική επιλογή επί της αρχής. Όμως η επιμονή της μεγαλύτερης Περιφέρειας της χώρας για την αγορά ενός ακινήτου, η επιλογή του οποίου έχει εγείρει πολλές ενστάσεις ως ακατάλληλου, γίνεται όλο και περίεργη.
Το τίμημα που αποδέχτηκε η Οικονομική Επιτροπή της Περιφέρειας Αττικής στην τελευταία της συνεδρίαση, ως αποτέλεσμα διαπραγμάτευσης με τον …μοναδικό μειοδότη του διαγωνισμού, την ιδιοκτήτρια εταιρεία δηλαδή του κτηρίου, είναι 19.800.000 ευρώ. Σημειωτέον ότι η μέγιστη τιμή αγοράς στη διακήρυξη ανέρχεται στα 21 εκατομμύρια. Όμως απαντώντας σε ερώτημα των μελών της Οικονομικής, ποια είναι η αντικειμενική αξία του ακινήτου, ο πρόεδρος της Οικονομικής Επιτροπής, αντιπεριφερειάρχης Χρήστος Καραμάνος, αποκάλυψε προφορικά ότι αυτή ανέρχεται σε μόλις 14,5 εκατομμύρια!
Πρόκειται για μια διαφορά 5,3 εκατομμυρίων ευρώ μεταξύ αντικειμενικής και εμπορικής αξίας του ακινήτου, την οποία καλείται να καταβάλει το δημόσιο ταμείο σε μια περίοδο ισχνών αγελάδων για την ελληνική οικονομία αλλά και συνολικά κατάρρευσης των εμπορικών αξιών των ακινήτων σε όλη τη χώρα. Προφανώς, για κάποιους “λεφτά υπάρχουν” ακόμα…
Φυσικά, ακολουθώντας τους τύπους, Ορκωτός Εκτιμητής θα αναλάβει να αξιολογήσει το τίμημα για το εν λόγω ακίνητο εκ μέρους της Περιφέρειας Αττικής. Το ζήτημα όμως δεν είναι τεχνικής ή νομικής φύσης. Το ζήτημα είναι πρωτίστως ηθικής τάξης και καταδεικνύει τις προτεραιότητες της σημερινής περιφερειακής αρχής.
Με δήλωσή της στον “Παλμό”, η Περιφερειακή Σύμβουλος Αττικής με την παράταξη του Γιάννη Σγουρού, Άννα Μεθυμάκη που συμμετείχε ως μέλος στην εν λόγω συνεδρίαση της Οικονομικής Επιτροπής σημειώνει: “Αδυνατώ να καταλάβω την εμμονή της Διοίκησης να προχωρήσει στην αγορά του συγκεκριμένου ακινήτου για τις κεντρικές υπηρεσίες της Περιφέρειας, το οποίο βρίσκεται εκτός των προδιαγραφών του διαγωνισμού, με σοβαρότατες ενστάσεις από το σύνολο της αντιπολίτευσης, τους εργαζόμενους αλλά και από όλα τα μέλη της αρχικής ορισθείσας Επιτροπής Καταλληλότητας, τα οποία εν συνεχεία αντικαταστάθηκαν (!).
Έχουμε ζητήσει να μας δοθεί εγγράφως η αντικειμενική αξία του συγκεκριμένου κτηρίου και όλος ο φάκελος της προσφοράς, κάτι το οποίο δεν έγινε κατά την ώρα της συνεδρίασης, υπήρξε μόνο προφορική αναφορά του Προέδρου.
Ας μας απαντήσουν, πώς εξυπηρετείται το δημόσιο συμφέρον, με μία μοναδική προσφορά, που υπερβαίνει μάλιστα την αντικειμενική αξία ενός δυσπρόσιτου και απροσπέλαστου σε ΑμεΑ κτηρίου, εκτός του κεντρικού τομέα, γεγονός που, αντί να διευκολύνει, θα δημιουργήσει απίστευτη ταλαιπωρία στους πολίτες. Αυτές είναι οι ορθές πρακτικές και η διαφάνεια που ευαγγελίζεται η Διοίκηση Δούρου;”.
Η κραυγαλέα διαφορά του τιμήματος που φαίνεται να αποδέχεται η Περιφέρεια Αττικής με την αντικειμενική αξία του κτηρίου είναι πραγματικά μόνο η κορυφή του παγόβουνου σε αυτή την περίεργη ιστορία. Ο Σύλλογος Υπαλλήλων Περιφέρειας Αττικής μέτρησε την απόσταση του κτηρίου από τον σταθμό μετρό Αγίου Αντωνίου και αναφέρει στην ανακοίνωσή του πως είναι 1.700 μέτρα! Ο κοντινότερος σταθμός των Σεπολίων απέχει 1.140 μέτρα αλλά η διαδρομή προς το κτήριο οδηγεί στην απέναντι πλευρά της Λεωφόρου Κηφισού και περιλαμβάνει τμήμα αδιάνεικτου δρόμου, με πέρασμα από στενό γεφυράκι μη επιτρεπτού πλάτους για ΑΜεΑ, ενώ επίσης, σε μεγάλα τμήματα της διαδρομής δεν υπάρχουν τα απαραίτητου πλάτους πεζοδρόμια για την κίνηση του κοινού. Αυτά δεν τα επισημαίνει άλλος από τον Επιτροπή Καταλληλότητας της Περιφέρειας που κλήθηκε να γνωμοδοτήσει σχετικά. Αυτές οι αρνητικές επισημάνσεις της όμως κόστισαν …την αντικατάστασή της!
Τελείωσαν σε καιρό κρίσης τα διαθέσιμα ακίνητα; Είναι τόσο επείγον ζήτημα να …απαλλαγούν τα ταμεία της Περιφέρειας Αττικής από σχεδόν 20 εκατομμύρια ευρώ για να γίνει μια αγορά που θα αποσβεστεί σε αρκετά χρόνια από τώρα; Πόσο θα κόστιζε στην Περιφέρεια Αττικής να έχτιζε εκ θεμελίων ένα δικό της κτήριο, αντί να αγοράσει ένα έτοιμο; Με ποια λογική βαφτίστηκε το Περιστέρι της Δυτικής Αττικής “Αθήνα” για να γίνει έδρα του Κεντρικού Τομέα της Περιφέρειας; Δεν ζημιώνεται το δημόσιο ταμείο από την αγορά ακινήτου σε τιμή μεγαλύτερη της αντικειμενικής αξίας;
Προφανώς οι νομικοί σύμβουλοι της διοίκησης αυτή τη στιγμή εργάζονται πυρετωδώς για να επιλύσουν αυτές τις απορίες, παρουσιάζοντας ως νομότυπη την πολιτική αυτή επιλογή, που καμία σχέση δεν έχει με τον ορθό λόγο ή τη χρηστή διοίκηση. Το ερώτημα είναι “γιατί;”.
Tο Γλυφάδα-gate δεν έγινε μάθημα
Αυτή την εποχή στο “σκαμνί” του Τριμελούς Κακουργειοδικείου Αθηνών κάθονται 30 άτομα, τα περισσότερα εκ των οποίων διετέλεσαν δημοτικοί σύμβουλοι και μέλη της Δημοτικής Αρχής Γλυφάδας κατά την προηγούμενη δημοτική περίοδο.
Η τότε διοίκηση της πόλης αποφάσισε να αγοράσει κάποια οικόπεδα προκειμένου να τα αποδώσει σε κοινή χρήση. Το τίμημα που κατέβαλλε όμως το 2012 το δημοτικό ταμείο στους φερόμενους ως ιδιοκτήτες των οικοπέδων ήταν σχεδόν κατά 2,9 εκατομμύρια ευρώ μεγαλύτερο από την αντικειμενική τους αξία. Αυτό ήταν αρκετό για να στοιχειοθετηθούν οι βαρύτατες κατηγορίες των διατάξεων για τους καταχραστές του Δημοσίου, μεταξύ άλλων.
Η υπόθεση του Δήμου Γλυφάδας που ακόμη εκδικάζεται έχει πολύ σημαντικές διαφορές με την πρόθεση της Περιφέρειας Αττικής να αγοράσει κτήριο για να στεγάσει τις υπηρεσίες της. Το Γλυφάδα-gate όμως δείχνει καθαρά ότι η έννοια του δημόσιου συμφέροντος έχει κάποια κριτήρια για να αξιολογείται το κατά πόσο υπηρετείται ή όχι. Ένα αυτά είναι και το σύστημα αντικειμενικών αξιών του Υπουργείου Οικονομικών.
Η νομοθεσία θα επιτρέπει την αγορά στην τιμή αυτή του “κτηρίου Συγγελίδη”, όπως έγινε γνωστό το ακίνητο στο Περιστέρι, για να το δρομολογεί με τέτοια ένταση η περιφερειακή αρχή Αττικής. Η λογική όμως το επιτρέπει;
[Δημοσιεύτηκε στον ΠΑΛΜΟ της Γλυφάδας, 15 Απριλίου 2017]
