Εγγραφείτε στο Newsletter μας

Μετακλητοί υπάλληλοι κι αυτόκλητοι σωτήρες

Facebook
Twitter
LinkedIn
WhatsApp
Email
Print

Του Γιώργου Λαουτάρη.

Το σκάνδαλο ή “σκάνδαλο” των μετακλητών υπαλλήλων που υπηρετούν σε γραφεία πολιτικών δεν είναι φυσικά νέο. Είναι μια διαχρονική και αστείρευτη πηγή για την άντληση παραπολιτικών σχολίων για την οποία ευθύνονται όσοι συγκρότησαν εξαρχής το μηχανισμό διοίκησης του ελληνικού κράτους και όσοι βέβαια βολεύονται από τη συντήρηση αυτού του μηχανισμού, δηλαδή όλοι οι μέχρι σήμερα κυβερνώντες. Σήμερα έφτασε να είναι θέμα πρώτης γραμμής στην πολιτική επικαιρότητα, λόγω της αδιανόητα προκλητικής επικοινωνιακής διαχείρισης του ζητήματος από την κυβέρνηση.

Το γεγονός ότι οι επιλογές της νέας κυβέρνησης για τα πρόσωπα που θα στελεχώσουν το στενό περιβάλλον των πολιτικών προσώπων προέρχονται σε ένα βαθμό από έναν πολύ κλειστό κύκλο, είναι πλέον αδιαμφισβήτητο. Ωστόσο, η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι ήταν η απάντηση που εξέδωσε ο νέος γραμματέας της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ, Ιάσων Σχινάς Παπαδόπουλος, για να αποκρούσει τις αιτιάσεις ότι πλέον μισθοδοτούνται από το Δημόσιο πολύ στενά του πρόσωπα. Ήταν ένα μνημείο υπεροψίας, όπου η οικογενειακή ιστορία κατέβηκε από το σπιτικό “εικονοστάσι” για να δώσει διαπιστευτήρια ήθους στον ίδιο, ενώ στην πραγματικότητα κατάφερε το αντίθετο: Παρουσίασε τους αγώνες των προγόνων του κυρίου γραμματέα σαν να δόθηκαν για να βρουν οι επίγονοι μια θεσούλα στο Δημόσιο.

Τυπικά, οι μετακλητοί υπάλληλοι και οι κάθε λογής σύμβουλοι βουλευτών, υπουργών και άλλων προσώπων δεν διορίζονται ως δημόσιοι υπάλληλοι. Η θητεία τους λήγει αυτοδίκαια με τη λήξη της θητείας των προσώπων που τους επέλεξαν. Έστω όμως κι αν δεν έχουν τη μονιμότητα, η αλήθεια είναι ότι λαμβάνουν για όσο διάστημα υπηρετούν έναν καλό μισθό από το δημόσιο ταμείο. Πρόκειται για μια άκρως αξιοζήλευτη θέση στην εποχή της σκληρής ανεργίας ή της υποαπασχόλησης των περισσότερων προσοντούχων νέων της χώρας.

Το πρόβλημα λοιπόν -αν υπάρχει πρόβλημα- εντοπίζεται σε δύο σημεία: Πόσοι είναι αυτοί οι υπάλληλοι και με τι κριτήρια επιλέγονται.

Δυστυχώς, η πολιτική αντιπαράθεση των ημερών κατέδειξε ότι ουδείς γνωρίζει επακριβώς τον αριθμό των υπαλλήλων αυτών. Οι διαφορετικοί τύποι εργασιακών συμβάσεων που υπογράφουν επιτρέπουν να χρησιμοποιείται και το στοιχείο αυτό ως υλικό για πολιτική σπέκουλα από όλες τις πλευρές. Έτσι στους πολιτικούς διαξιφισμούς των ημερών μεταξύ κυβέρνησης και αντιπολίτευσης για το θέμα, έγινε σαφές ότι ο αριθμός τους κυμαίνεται από κάποιες εκατοντάδες ως πάνω από 1.000. Κάθε υπουργός επιλέγει τον αριθμό των μετακλητών υπαλλήλων που χρειάζεται. Μετά το σάλο, η κυβέρνηση εξήγγειλε ότι θα καταρτίσει οργανογράμματα για τα υπουργεία, ώστε να μπει χαλινάρι και έλεγχος στις διαθέσεις κάθε υπουργού.

Όμως υπάρχει και ένας αδιάψευστος μάρτυρας για το γεγονός ότι ο όλοι αυτοί οι υπάλληλοι της πολιτικής είναι υπεράριθμοι. Ο όρος που έχουν θέσει όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα στους βουλευτές τους είναι να παραχωρούν έναν αριθμό από τους επιστημονικούς τους συνεργάτες τους για τη λειτουργία των ίδιων των κομμάτων. Άλλωστε, απαντώντας με το ίδιο νόμισμα στην αξιωματική αντιπολίτευση, η κυβέρνηση θύμισε ότι επί υπουργίας του Κυριάκου Μητσοτάκη οι μετακλητοί στο υπουργείο Διοικητικής Μεταρρύθμισης ήταν 48 ενώ σήμερα είναι 3.

Κανείς δεν θα αρνηθεί την αναγκαιότητα που έχει κάθε πολιτικό πρόσωπο που ασκεί διοίκηση ή κοινοβουλευτικό έλεγχο, να διαθέτει ένα βοηθητικό προσωπικό για την ορθή εκτέλεση των καθηκόντων του. Είναι επίσης κατανοητό να επιλέγει καθένας τους στενούς του συνεργάτες. Ωστόσο, κανείς δεν είναι υπεράνω του δημόσιου ελέγχου, στο βαθμό που οι υπάλληλοι αυτοί μισθοδοτούνται από τον κρατικό προϋπολογισμό. Οι επιλογές του κάθε πολιτικού ή βουλευτή πρέπει να τίθενται στο μικροσκόπιο, ακόμη και σε ό,τι αφορά τα πρόσωπα που επιλέγει για συνεργάτες του. Όλοι κρίνονται!

Αν κατά κανόνα μια κυβέρνηση ορίζει σε τέτοιες πολιτικές θέσεις όχι πρόσωπα με προσόντα που υιοθετούν την πολιτική της, αλλά πρόσωπα του συγγενικού και ευρύτερου φιλικού κύκλου, κάτι τέτοιο επιφέρει διπλό κακό: Και δημιουργούνται αργομισθίες και μένουν άνεργοι άνθρωποι που θα ήθελαν και θα μπορούσαν να προσφέρουν.

 

Με νομοθετική πρωτοβουλία απαντά η κυβέρνηση

Η κυβέρνηση στην απάντησή της απάντησε σε όλα, εκτός από το σημαντικότερο: Με ποια κριτήρια επιλέγουν τα στελέχη της τους συνεργάτες τους. Μόνο με τη δημοσιοποίηση ενός ηθικού κώδικα για την επιλογή των προσώπων αυτών θα ανακτούσε το “ηθικό πλεονέκτημα” που εξαντλείται σιγά σιγά.

Κυβερνητικές πηγές πάντως, σημείωσαν ότι η επίθεση αυτή της ΝΔ (που δεν προερχόταν βέβαια μόνο από τη ΝΔ) είχε άλλους σκοπούς. “Θέλουν να εδραιωθεί η πεποίθηση στον απλό πολίτη, ότι όλοι το ίδιο είναι. Ότι και η κυβέρνηση αυτή είναι ότι και οι προηγούμενες: ένα φαύλο και σάπιο καθεστώς”, τόνισε κυβερνητικό στέλεχος. Και συμπλήρωσε ότι δεύτερη αιτία που τώρα η ΝΔ θυμήθηκε το καθεστώς των μετακλητών είναι ότι θέλει να αποδομήσει το νομοσχέδιο που καταθέτει η κυβέρνηση για τη δημόσια διοίκηση.

Πηγές του ΣΥΡΙΖΑ διευκρινίζουν ότι το εν λόγω νομοσχέδιο “έρχεται να βάλει ταφόπλακα στις πιο μαύρες σελίδες του πελατειακού κομματικού κράτους και να δημιουργήσει μια δημόσια διοίκηση, ανεξάρτητη και αξιοκρατική που θα λειτουργεί επ’ ωφελεία του δημοσίου και όχι του κομματικού συμφέροντος”. Μένει φυσικά να δούμε το νομοσχέδιο αυτό.

[Δημοσιεύτηκε στον ΠΑΛΜΟ της Γλυφάδας, 23 Ιανουαρίου 2016]

Κύλιση στην κορυφή