Τον Βουλευτή Β’ Αθήνας και Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο της Ένωσης Κεντρώων κ. Γιώργο Καρρά συνάντησε ο «Π». Ο κ. Καρράς εκλέχθηκε για πρώτη φορά Βουλευτής τον Σεπτέμβριο του 2015 μετέχοντας στο ψηφοδέλτιο του Βασίλη Λεβέντη στη μεγάλη εκλογική περιφέρεια της Β’ Αθήνας. Στα 20 χρόνια που πολιτεύεται με την Ένωση Κεντρώων μετείχε πάντα στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας. Οι εκλογές όμως της 20ης Σεπτεμβρίου του 2015 άλλαξαν τα δεδομένα και η Ένωση Κεντρώων συγκέντρωσε το ποσοστό εισόδου στη Βουλή, εκλέγοντας 9 συνολικά βουλευτές. Ένας εξ αυτών και ο κ. Καρράς.
Δικηγόρος στο επάγγελμα με σπουδές στη Νομική Σχολή Αθηνών, ο κ. Καρράς από το 1975 ασκούσε ελεύθερη μαχόμενη δικηγορία. Ασχολείτο στο Συμβούλιο της Επικρατείας στα Διοικητικά Δικαστήρια, τα Ποινικά Δικαστήρια και τον Άρειο Πάγο με θέματα διοικητικού και ποινικού δικαίου.
Και αναφέρουμε παρελθοντικό χρόνο καθώς όπως μας τόνισε στη διάρκεια της συνέντευξής μας έχει αναστείλει την άσκηση του επαγγέλματός του για το διάστημα που είναι βουλευτής καθώς «δε θέλω να εμπλέκεται ο επαγγελματισμός με την βουλευτική ιδιότητα. Είναι κάτι που δεν μου αρέσει» τονίζει και επεξηγεί πως ενώ έχει συμπληρώσει παραπάνω έτη συντάξιμα δεν έχει καταθέσει αίτηση συνταξιοδότησης.
Μπορεί να γεννήθηκε στην Αθήνα όμως με μεγάλη αγάπη μας μίλησε για τον τόπο καταγωγής του, τον Πόρο Τροιζηνίας όπου και μεγάλωσε.
Ο κ. Καρράς εγκάρδια μας υποδέχτηκε στο γραφείο του της Βουλής και μας μίλησε για τη μέχρι σήμερα κοινοβουλευτική εμπειρία του. Για ποιο λόγο δεν ασχολήθηκε ποτέ με την Τοπική Αυτοδιοίκηση; Θα πρέπει να έχουν ασυλία οι Βουλευτές ή όχι; Είναι πρέπον να χωριστεί η Β’ Αθήνας; Και πολλά ακόμη ερωτήματα βρίσκουν τις απαντήσεις τους στη συνέντευξη που ξεκινά…
[Π]: Πολιτεύεστε 20 χρόνια με την Ένωση Κεντρώων και στις εκλογές της 20ης Σεπτεμβρίου του 2015 καταφέρατε ως κόμμα αλλά και προσωπικά να εκλεγείτε. Πως αποτιμήσατε τα ποσοστά που συγκεντρώσατε;
Γιώργος Καρράς: Εκείνο το οποίο μπορώ να σας πω από τις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 μέχρι τις εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015, η Ένωση Κεντρώων έδειξε μια ισχυρότατη δυναμική και ουσιαστικά πλησίασε στον διπλασιασμό του ποσοστού της. Την δυναμική αυτή πιστεύω ότι εξακολουθούμε να την έχουμε. Και οι τελευταίες δημοσκοπήσεις συνεχίζουν να δείχνουν άνοδο. Εμείς θεωρούμε ότι η απήχηση του κόμματος στη Βουλή είναι υψηλότερη. Η προσωπική αποδοχή του Λεβέντη στον κόσμο είναι υψηλή. Άλλωστε και σε πρόσφατες δημοσκοπήσεις ήταν δεύτερος σε δημοφιλία. Θεωρώ ότι η δυναμική του κόμματος διατηρείται και ενισχύεται ολοένα και περισσότερο.
[Π]: Αν και σύντομη η μέχρι σήμερα πορεία στα Βουλευτικά έδρανα, έχετε προλάβει να απογοητευτείτε;
Γιώργος Καρράς: Για απογοητεύσεις είναι νωρίς να σας πω. Είμαστε ακόμα σε ένα πρώτο στάδιο. Κι αυτό, διότι κανείς από την Ένωση Κεντρώων δεν είχε προηγούμενη κοινοβουλευτική εμπειρία. Πολιτικό κριτήριο, βέβαια έχουμε. Πάντα παρακολουθούσαμε τις εξελίξεις. Βέβαια έχει μια διαφορά. Όταν είσαι έξω από τη βουλή είσαι απλός κριτής, έχεις πάντοτε κριτική ματιά. Μέσα στη βουλή διατηρούμε την κριτική ματιά αλλά παράλληλα προσπαθούμε να συμβάλουμε στην επίλυση κάποιων χρονιζόντων προβλημάτων.
[Π]: Κάνετε θα λέγαμε εντατικά μαθήματα με τόσες συνεδριάσεις…
Γιώργος Καρράς: Η Βουλή έχει ένα πλεονέκτημα και οφείλω να το επισημάνω. Όσο και να την κατηγορούμε ότι έχει μέσα πολλούς αργόμισθους ή κάποιους που μπήκαν από το «παράθυρο» – μπορεί να ισχύει και αυτό, δεν είμαι αυτός που θα το επιβεβαιώσει.
Έχω διαπιστώσει ότι οι υπηρεσίες που παρέχει το προσωπικό της Βουλής στους Βουλευτές και δη σε εμάς που δεν έχουμε την κοινοβουλευτική εμπειρία, είναι υψηλότατου επιπέδου και μπορούν να μας συνδράμουν ουσιαστικά.
[Π]: Αναφερθήκατε προηγουμένως σε χρονίζοντα προβλήματα…
Γιώργος Καρράς: Βεβαίως, θα σας δώσω ένα δυο παραδείγματα πρόσφατα. Πριν από 15-20 ημέρες τέθηκε το θέμα των εταιριών των offshore για το πολιτικό προσωπικό. Το γνωρίζουμε όλοι. Έγινε μια προσπάθεια από τη κυβέρνηση να φέρει μια τροποποίηση του Νόμου του 2010 ούτως ώστε να νομιμοποιήσει ένα μεγάλο αριθμό εταιριών. Δε λέω ότι συμμετείχαν πολιτικοί σε αυτές τις εταιρίες. Δεν έχω στοιχεία. Αλλά ο τρόπος νομοθέτησης που πέρασε στο πολυνομοσχέδιο που ρύθμιζε μια σειρά αμφιλεγόμενων θεμάτων – από το υπερταμείο μέχρι το ζήτημα το συνολικό των έμμεσων φόρων, που θα το πληρώσουμε τις επόμενες ημέρες – περιέλαβε μια διάταξη η οποία έκανε ένα διαχωρισμό των εξωχωρίων εταιριών σε δυο κατηγορίες. Σε εκείνες, τις λεγόμενες μη συνεργάσιμου φορολογικού καθεστώτος, δηλαδή εκείνες που δεν δίνουν στοιχεία στην Ελλάδα και σε εκείνες που έχουν προνομιακό φορολογικό καθεστώς, το οποίο σε σχέση με την ελληνική φορολογία είναι χαμηλότερο του 50%. Επέτρεψε λοιπόν εμμέσως τη συμμετοχή πολιτικών προσώπων σε αυτές τις εταιρίες. Όταν δημιουργήθηκε ο σάλος και τέθηκαν θέματα συνταγματικότητος της διατάξεως αυτής, εξ εκείνων που αντέδρασαν αμέσως ήμουν και εγώ προσωπικά. Γιατί όπως διάβασα την πρόταση της κατάργησης εκείνης της διάταξης που κατηγορούσαμε όλοι έδινε μια ποινική ασυλία σε εκείνους που είχαν εξωχώριες και έτσι εντός τριμήνου θα τις μεταβίβαζαν, νομίμως πλέον. Με αυτήν λοιπόν τη νομιμότητα της μεταβίβασης ζήτησα το λόγο και ζήτησα από τον Υπουργό Δικαιοσύνης να μην παράσχει ποινική ασυλία. Πρότεινα ότι στον νόμο θα πρέπει ρητά να τεθεί ότι δεν συγχωρούνται οι ποινικές πλευρές αυτών των ρυθμίσεων. Το δέχτηκε με την πίεση και άλλων συναδέλφων που αντελήφθησαν το ατόπημα που γινόταν. Σκόπιμα ή όχι δε θα σας το πω. Θέλω να ελπίζω ότι δεν έγινε σκόπιμα.
Ένα δεύτερο παράδειγμα που θέλω να σας πω είναι στο ζήτημα του συμφώνου συμβίωσης που και εμείς συμβάλλαμε – συζητώντας και στην κοινοβουλευτική ομάδα – διότι θεωρήσαμε τα εξής: Η εκκλησία είναι σεβαστή. Άλλωστε η παράδοση της Ελλάδος είναι με την εκκλησία. Είναι κάτι που δεν μπορούμε να το παραβλέψουμε. Η εκκλησία έχει ένα πνευματικό ρόλο. Πήρα λοιπόν την πρωτοβουλία και τόνισα, μέσα στη Βουλή, ότι σεβόμεθα και ακολουθούμε την εκκλησία με τα διδάγματα της στον πνευματικό, στον υπερβατικό τομέα. Εφόσον η νομοθεσία, όπως ήρθε για το σύμφωνο συμβίωσης ήταν απλώς μια ιδιωτικού δικαίου σύμβαση και δεν περιελάμβανε ζητήματα τεκνοθεσίας, έπρεπε να προστατέψουμε το κομμάτι αυτό της κοινωνίας για να έχει κάποια δικαιώματα. Ποια είναι αυτά; Δεν είναι γάμος. Είναι ιδιωτικού δικαίου σχέση, συνεπώς να μπορούν να έχουν κάποια συνταξιοδοτικά, περιουσιακά δικαιώματα και στο κάτω κάτω να μπορούν να βγουν με το κεφάλι ψηλά έξω. Δε θα γίνουμε εμείς ρατσιστές. Εδώ να θυμίσω ότι το σύμφωνο γίνεται σε συμβολαιογράφο, δε γίνεται καν στον δήμαρχο όπως γίνεται ο πολιτικός γάμος που επικυρώνει η πολιτεία. Και τονίζω το ζήτημα της τεκνοθεσίας καθώς είναι το κρισιμότερο. Δεν θέλουμε να έχουμε παιδιά παραπονεμένα από κοινωνικές διακρίσεις.
Τη θέση μου αυτή, όταν τη συζήτησα με εκπροσώπους της εκκλησίας, την απεδέχθησαν κρίνοντας την λογική και έτσι διατηρούμε το πνευματικό ρόλο της εκκλησίας σε υψηλό επίπεδο σεβασμού. Αυτά που σας λέω είναι και καταγεγραμμένα από τις ομιλίες μου στη Βουλή.
[Π]: Μιας και αναφερθήκατε στις ομιλίες σας. Στη Βουλή σας έχουμε δει να μιλάτε εκτός… κειμένου..
Γιώργος Καρράς: Δυστυχώς οι Βουλευτές έχουμε μια υπερκατάχρηση συνεργατών-λογογράφων. Εγώ δε το κάνω ποτέ. Διαβάζουν το κείμενο ή στην ολομέλεια ή στην επιτροπή, και έτσι οι συνάδελφοι επαναπαύονται σε αυτά που έχουν γράψει κάποιοι άλλοι για λογαριασμό τους. Έτσι όμως δεν προάγεται το κοινοβουλευτικό έργο. Δεν υπάρχει διάλογος. Είναι αναγνώστες κειμένων άλλων. Εφόσον κάποιος είναι βουλευτής πρέπει να έχει πολιτικές θέσεις. Αυτό λοιπόν είναι μια κακοδαιμονία της Βουλής. Ο μονόλογος δεν είναι δημοκρατία. Γιατί ξέρετε ότι η ανάγνωση απλώς ενός κειμένου είναι ένα είδος μονολόγου και όχι διαλόγου. Είναι κάτι που με προβληματίζει και με στεναχωρεί.
Αναπτύσσοντας τις πολιτικές του σκέψεις ο κ. Καρράς επανειλημμένως μας τόνισε ότι έχει καλή μνήμη και δεν ξεχνά. «Το ότι φτάσαμε στην κρίση κάποιοι φταίνε, δεν είναι τυχαία αυτή η συνέπεια» μας λέει και συνεχίζει «Κάποιοι κυβέρνησαν τον τόπο και μάλιστα τον κυβέρνησαν πολλά χρόνια. Επειδή δεν είμαι από εκείνους που ξεχνώ να σας πω ότι έχουμε μια δεκαετία και περισσότερο, ειδικά την περίοδο 2000-2010, μιας άκρατης κατανάλωσης χωρίς κανείς να σκεφτεί ότι θα έρθει η ώρα της πληρωμής. Αυτό πληρώσαμε από το 2010 και μετά. Διότι το μεν δημόσιο δανειζότανε άκριτα για να δίνει παροχές οι οποίες, πρέπει να πούμε, δεν ήταν ανταποδοτικές. Οι περισσότερες ήταν σπατάλες. Αυτό παρέσυρε και τους ιδιώτες. Ο ελληνικός λαός είναι λαός που έχει σωστές αξίες και αντίθετα με άλλους πιστεύω ότι είναι εργατικός. Πιστεύω ότι παρασύρθηκε όμως γιατί ακολούθησε ένα καταναλωτικό πρότυπο το οποίο ήταν εκτός των συνηθειών του και τον συνάρπασε».
Και συνέχισε ο κ. Καρράς αναφερόμενος στην ελληνική νοοτροπία και συγκεκριμένα… «Το χειρότερο ήταν ότι εκμεταλλεύτηκαν μια ανάγκη του ελληνικού λαού. Την ανάγκη για στέγαση. Θα σας εξηγήσω τι εννοώ. Ο ελληνικός λαός έχει ένα υψηλό ποσοστό ιδιοκατοίκησης. Ο Έλληνας θέλει να είναι ιδιοκτήτης κατοικίας. Αισθάνεται ασφαλής. Αυτό λοιπόν το εκμεταλλεύτηκαν και είχαμε μια τεράστια άνοδο στις τιμές των ακινήτων. Μια άνοδος που ήταν πλασματική. Δεν είναι δυνατόν να φτάσει να πουλιέται 8.000 € το τετραγωνικό σε κάποιες περιοχές όπου τουλάχιστον δεν ήταν και οι περιοχές high society.. Αυτό κατ’ επέκταση το εκμεταλλεύτηκαν οι τράπεζες για υπερκέρδη. Οι τράπεζες με την παροχή στεγαστικών δανείων εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ. Από το 2003 στήθηκε αυτό το παιχνίδι. Με νόμο της κυβέρνησης Σημίτη, επί ΠΑΣΟΚ, επέτρεψε στις τράπεζες να τιτλοποιούν τα στεγαστικά δάνεια. Αυτά τα κόκκινα δάνεια που θα πουληθούν ή θα βγουν σπίτια σε πλειστηριασμό, σε λίγο καιρό, έχουν μια προϊστορία από το 2003».
Για τη σημερινή συγκυρία των μνημονίων ο κ. Καρράς είναι κατηγορηματικός. «Δεν έπρεπε να μπούμε στα μνημόνια. Από κείνη την ώρα άρχισε η κατάρρευση. Γιατί η τότε κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ το έκανε αυτό; Πίστευε ίσως ότι θα έχει ισχυρή υποστήριξη από το εξωτερικό και θα μπορούσε να το ξεπεράσει. Εξ ου λοιπόν και μας λέγανε η κρίση τελειώνει το 2010, το 2011 και πάει λέγοντας. Πιστεύω προσωπικά ότι η κρίση αυτή θα σέρνεται για πολλά χρόνια.
Η κυβέρνηση Παπαδήμου – παρόλο που εκτιμώ ότι ο Παπαδήμος ήταν μια προσωπικότητα για τα οικονομικά, δεν ήταν ο κατάλληλος για πρωθυπουργός διότι απεδέχθη το κούρεμα του ιδιωτικού εσωτερικού χρέους. Δηλαδή των ασφαλιστικών ταμείων. Ένας νοήμων αντιλαμβάνεται ότι άμα στερήσει τη βάση από τα ασφαλιστικά ταμεία, που είναι τα αποθεματικά τους, με μια ανεργία που τότε ήταν στο 23% τις επόμενες ημέρες δε θα έχει εισφορές και θα αρχίσει να κόβει συντάξεις και γενικά κάθε βδομάδα θα αρχίσει να κόβει και κάτι. Όπως αντιλαμβάνεστε δεν έγινε ουσιαστική διαπραγμάτευση με την έννοια την εξής. Η οικονομία είναι και ψυχολογία. Όχι μόνο υπογράφαμε, αλλά κλαίγαμε κιόλας που υπογράφαμε για να κάνουμε χειρότερα τα πράγματα. Και βλέπετε πως πέρασε και στον Έλληνα πλέον η μεμψιμοιρία, η ηττοπάθεια. Κουρέψανε και τα ομόλογα αλλά πιστέψτε με όλες αυτές οι κινήσεις δε μείωσαν το εξωτερικό χρέος ούτε ένα ευρώ απλά έδωσαν την δυνατότητα να ξαναδανειστούμε.
Τα μνημόνια αυτά όπως είναι διατυπωμένα εξυπηρετούν τα συμφέροντα των δανειστών. Θα ήταν προτιμότερο να είχαμε δανειστές ιδιώτες και όχι κράτη. Ένα ξένο κράτος είναι δύσκολο να περάσει από τη βουλή του το κούρεμα του ελληνικού χρέους».
Στην ερώτησή μας αν εκτιμάτε ότι ο Πρωθυπουργός κ. Τσίπρας διαπραγματεύτηκε ο κ. Καρράς απάντησε: «Δυστυχώς όχι. Είδαμε ένα μοντέλο επί Υπουργίας Βαρουφάκη, τη λεγόμενη «δημιουργική ασάφεια». Η ασάφεια στα νούμερα δε μπορεί να υπάρχει. Τα νούμερα είναι δοσοληψίες, σου δίνω μου δίνεις, κερδίζω, χάνω. Επομένως αυτό δε μπορώ να το θεωρήσω διαπραγμάτευση. Και εκείνο που θέλω να σας πω, που ενισχύει την άποψή μου, δεν είναι μόνο το δημοψήφισμα που ειλικρινά ουδέποτε κατανόησα το ερώτημά του όπως ήταν διατυπωμένο αλλά και η ταχύτητα που πέτυχε η κυβέρνηση να νομοθετήσει μετά τη σύνοδο κορυφής. Εγώ διαβάζω τους νόμους πάντοτε. Το καλοκαίρι έκατσα και διάβασα και γι’ αυτό θεωρώ ότι η διαπραγμάτευση απέτυχε. Τον εκάστοτε πρωθυπουργό πάντοτε θα τον κρίνω αλλά έχω και μια αρχή. Όταν ο πρωθυπουργός είναι εκτός Ελλάδος και ασκεί εξωτερική πολιτική πάντοτε τον σέβομαι και περιμένω τα αποτελέσματα. Βέβαια μετά την ανάγνωση της σύμβασης με τον μηχανισμό σταθεροποίησης οδηγήθηκα στο συμπέρασμα ότι θα ακολουθήσουν όλα αυτά που σήμερα σιγά σιγά γίνονται γνωστά και τα οποία είναι δυσμενή. Όσο διατηρείται η ανεργία δύσκολα θα φτιάξουν τα πράγματα. Οι νέοι που καλούνται σήμερα να πληρώσουν βάρη του παρελθόντος είναι δύσκολο να ανταποκριθούν αφού μάλιστα οι περισσότεροι είναι άνεργοι. Το κράτος πρέπει να είναι ανταποδοτικό σε υπηρεσίες με την έννοια ότι δεν χρειαζόμαστε οι περισσότεροι λεφτά αλλά θέλουμε εκπαίδευση, αστυνόμευση, υγεία. Έως τώρα είχαν μάθει να λεηλατούν το δημόσιο χρήμα και έτσι όλες οι υπηρεσίες που πρέπει να παρέχει το κράτος υπολειτουργούσαν».
Με τη συζήτηση να μεταφέρεται στην ανεργία ο κ. Καρράς μας τόνισε ότι δουλεύει από τα 19 του και πάντοτε ήθελε τα λεφτά που λαμβάνει να τα δουλεύει. «Και ως βουλευτής αμείβομαι από το Κράτος και τα χρήματα που παίρνω προσπαθώ να τα αποδίδω με παρεμβάσεις, σχολιασμό, έργο. Όχι περιφερόμενος άσκοπα».
Βουλευτές και Ασυλία. Με αφορμή ένα παράδειγμα ο κ. Καρράς αναφέρει ότι «Έρχονται στη βουλή καθημερινά δικογραφίες και η βουλή δεν αίρει την ασυλία των υπευθύνων». Για παράδειγμα… «Στα πανεπιστήμια χρησιμοποιήθηκαν ειδικοί λογαριασμοί έρευνας. Στο πανεπιστήμιο Κρήτης κάνανε με μια ιδιωτική ασφαλιστική εταιρία πρόγραμμα, λέει, βελτιωμένης ιατρικής περίθαλψης του προσωπικού. Πράγματα όπως αντιλαμβάνεστε τραγικά. Και ερωτώ, αυτοί οι κύριοι του πανεπιστημίου που πληρώσανε κάτι εκατομμύρια επιπλέον για τη βελτιωμένη ιατροφαρμακευτική περίθαλψη τι το καλύτερο είχε από όλους εμάς που είμαστε ασφαλισμένοι στα ταμεία μας; Είχα τον προβληματισμό μήπως κρυβόντουσαν τίποτα μίζες. Απάντηση δεν πήρα.
Αν έχουμε συνταγματική αναθεώρηση, που νομίζω ότι θα έχουμε, πρέπει να δούμε και τα θέματα ασυλίας και τα θέματα ευθύνης υπουργών. Η έκταση που δίνεται η ασυλία στους βουλευτές έχω την εντύπωση ότι ξεπερνάει κάθε όριο με την έννοια ότι γίνεται άρση ασυλίας μόνο άμα την ζητήσει ο ίδιος.
Ένα μεγάλο μέρος του Σύριζα προέρχεται από την τοπική αυτοδιοίκηση. Παρατηρούνταν λοιπόν ένας υψηλός βαθμός παραβατικότητας ποινικής για να δείξουν ότι είναι ήρωες στους συντοπίτες τους, και τώρα που έχουν γίνει βουλευτές λένε ότι το έκαναν για το κοινό καλό. Υπάρχει και συγκεκριμένο παράδειγμα. Δήμαρχος πρώην και νυν υπουργός».
[Π]: Έχει ακουστεί ότι θα γίνει διαχωρισμός της εκλογικής περιφέρειας της Β’ Αθήνας. Πόσο εφικτό το θεωρείτε;
Γιώργος Καρράς: Μέχρι σήμερα, η τοποθέτηση των βουλευτών της πλειοψηφίας, έδειξε μια πειθαρχία στις κυβερνητικές αποφάσεις και ενώ παραπονέθηκαν ότι ενοχλούνται από κάποια μέτρα, απειθαρχία δεν έδειξαν. Συνεπώς, πιστεύω ότι θα δείξουν πειθαρχία και στο θέμα της διαίρεσης της εκλογικής περιφέρειας της Β’ Αθήνας, διότι με αυτό τον τρόπο όχι μόνο θα δείξουν τη νομιμοφροσύνη τους αλλά θα συζητήσουν και τις θέσεις που θα μπορούν να είναι υποψήφιοι για να επιδιώξουν την επανεκλογή τους. Αντιθέτως, η καταψήφιση από την κυβερνητική πλειοψηφία ενός τέτοιου μέτρου θα τους οδηγήσει σε αποκλεισμό από τα ψηφοδέλτια τις επόμενες εκλογές. Θεωρώ ότι δε θα το διακινδυνεύσουν οι συνάδελφοι αυτό.
Εκείνο που θέλω να σας πω είναι το εξής. Η περιφέρεια της Β Αθηνών είναι ένας τεράστιος και διαφορετικός κόσμος. Παραδοσιακά είναι ενιαία περιφέρεια οπότε η κυβέρνηση θα πρέπει να σταθμίσει και την παράδοση αυτή γιατί η εκλογή βουλευτών διαχρονικά όπως γίνεται, εκφράζει πραγματικά τα κομμάτια της περιφέρειας της Β Αθηνών χωρίς να είναι ανάγκη να τη διχοτομούμε ή να τη διαιρούμε σε περισσότερα.
[Π]: Προ ημερών είχαμε και εξελίξεις γύρω από την αξιοποίηση του Ελληνικού. Θα θέλαμε την άποψή σας.
Γιώργος Καρράς: Δεν ξέρω αν είναι συμφέρουσα η λύση που δίνεται στο Ελληνικό. Για το Ελληνικό και όλο το παραλιακό μέτωπο έχω μια διαφορετική άποψη που εντάσσεται στην ελεύθερη οικονομία και θα μπορούσε να είναι πολύ χρήσιμη. Αυτή τη στιγμή μιλάμε για ανέγερση κτιρίων, για κέντρα εμπορικά, για διάθεση σε χώρους πρασίνου χωρίς να ξέρω το ποσοστό του πρασίνου και μιλάμε για ένα τίμημα που θα δίνεται σταδιακά τα επόμενα 10, 20 χρόνια. Δεν έχω δει οικονομοτεχνική μελέτη για να σας πω με σιγουριά αν το τίμημα είναι υψηλό ή χαμηλό. Η εικόνα που έχω στο μυαλό μου είναι ότι μάλλον είναι χαμηλό, μάλλον, ξανατονίζω. Δεν μπορώ ακόμα να κρίνω με βεβαιότητα, αφού μάλιστα δεν προβλέπονται και ανταποδοτικά οφέλη για τους γύρω Δήμους και τους κατοίκους τους. Έχω κάνει και μια άλλη πρόταση ξέροντας ότι δεν θα εισακουστεί. Να κάνουμε ένα μικρό Μονακό εκεί, όχι με κτίρια. Η ευρωπαϊκή νομοθεσία το επιτρέπει να κάνουμε ζώνες ελεύθερης φορολογίας. Όχι εμπορικές δραστηριότητες. Για εγκατάσταση εδρών εταιριών όπως έκανε το Λουξεμβούργο τότε που κατηγορήθηκε ο κος Γιούνκερ, το θυμάστε και δίναν ένα 10% του παγκόσμιου τζίρου φορολογία. Ποια μεγάλη εταιρία δε θα ήθελε να έρθει εδώ; Όχι να της δώσουμε δικαιώματα κυριότητας αλλά μόνο δικαιώματα εδαφοχρησίας. Να βρούμε μια φόρμουλα και να πούμε έχουμε 5.000-6.000 στρέμματα είναι χρήσιμο ένα μέρος της παραλιακής ζώνης να δοθεί σε ελεύθερη χρήση και εσωτερικά να δώσουμε κάποιες εκτάσεις για να εγκατασταθούν εταιρίες στυλ Λουξεμβούργου. Επιπλέον, αυτά τα έσοδα να μη πάνε στην εξυπηρέτηση χρέους.
Συνεχίζοντας τη συζήτησή μας ο κ. Καρράς τόνισε πως «Είμαι υπέρ της ιδιωτικής πρωτοβουλίας. Δεν πιστεύω ότι μια κρατική επιχείρηση είναι πανάκια. Πρώτον, γιατί ο πρόεδρος διορίζεται από την κυβέρνηση και πρέπει να αποδίδει λογαριασμό στον υπουργό που τον διόρισε αλλά να διατηρεί το προσωπικό φιλικό προς τον Υπουργό. Επιπλέον, ο εκάστοτε διοικητής- πρόεδρος για να μην βάλει σε κίνδυνο τους ψήφους του υπουργού του με ελάχιστες παροχές και σπατάλες δημιουργεί και τα ελλείμματα μέσα στις δημόσιες αυτές εταιρίες. Με τα ελλείμματα αυτά δεν έχουμε και ανανέωση για να μπορέσει αυτή η εταιρία να δημιουργήσει πλούτο».
«Τα λεφτά που πήραμε θα πάνε σε εξυπηρέτηση τόκων και μάλιστα σε λίγο καιρό θα έχουμε απογυμνωθεί από τον έλεγχο της δημόσιας περιουσίας» λέει ο κ. Καρράς και συνεχίζει τονίζοντας πως «δεν έχει ξεκαθαρίσει με το λεγόμενο υπερταμείο πως και τι θα δοθεί. Εντάξει, δε θα δοθούν παραλίες και αρχαιολογικοί χώροι. Αυτό μας έλειπε! Λένε ότι έχουμε υδρογονάνθρακες, πετρέλαιο, θαλάσσιο πλούτο. Προσωπικά δεν το ξέρω αλλά έχω την ελπίδα. Σίγουρα όμως έχουμε γεωθερμία. Όλα αυτά είναι ζητήματα που πρέπει να τα ξεκαθαρίσουμε για να μην βρεθούμε προ εκπλήξεως. Αυτά θα τα δώσουμε για 99 χρόνια; Είναι κάτι τραγικό. Στο Λονδίνο συμβαίνει αυτό, που όλα τα σπίτια ανήκουν στην βασίλισσα, και απλά μπορείς να πάρεις τον τίτλο για 99 χρόνια (γέλια).
Το 2060 λένε θα έχει αποπληρωθεί το χρέος. Φοβούμαι ότι άμα δεν αποσαφηνιστεί η συμφωνία δε θα τα καταφέρουμε.
Το εποπτικό συμβούλιο το συναντάμε μόνο στο γερμανικό δίκαιο και αναρωτιέμαι μήπως ήρθε έτοιμο το πακέτο των νόμων. Εγώ δεν το ψήφισα και έχω τη συνείδηση μου καθαρή».
Ολοκληρώνοντας τη συζήτηση μας γεννήθηκε η απορία πως και δεν κέρδισε στην όλη πολιτική πορεία τον κ. Καρρά η τοπική Αυτοδιοίκηση. Η απάντησή του; «Η τοπική αυτοδιοίκηση δεν με απασχόλησε. Στη δουλειά μου θεωρούσα ότι μπορώ να προσφέρω περισσότερα. Δε σκέφτηκα να κάνω κάτι παράλληλα. Ότι κάνω θέλω να είναι αποκλειστικό. Δυο δουλειές δεν έκανα ποτέ. Ότι κάνω, θέλω να το κάνω καλά»!
[Δημοσιεύτηκε στον ΠΑΛΜΟ της Γλυφάδας, 18 Ιουνίου 2016]