H συνοικία Χέρωμα της Βάρης δεν έχει πολλούς επισκέπτες. Πρόκειται για την πλέον ιδιόμορφη περίπτωση συνοικισμού στον Δήμο Βάρης Βούλας Βουλιαγμένης, καθώς είναι εξ ολοκλήρου εκτός σχεδίου πόλης, ενώ πρόσφατη νομοθεσία έχει εντάξει την περιοχή σε ζώνη προστασίας του Υμηττού.
Ο αγώνας των κατοίκων του Χερώματος για αναγνώρισή τους ως κομμάτι της πόλης της Βάρης και για τυπική νομιμοποίηση των ιδιοκτησιών τους μετρά πολλά χρόνια, στο διάστημα των οποίων η συνοικία μ’ όλες τις πολλές της ιδιομορφίες, έχει πλέον την όψη και τις λειτουργίες ενός κανονικού οικισμού: Ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι (μεταξύ πολλών χωματόδρομων), στάσεις της αστικής συγκοινωνίας, παιδικές χαρές και βέβαια δίκτυο ύδρευσης και ηλεκτροδότησης. Κομμάτι κομμάτι οι κάτοικοι του Χερώματος κατοχυρώνουν την παρουσία τους, διεκδικώντας να φύγουν από το καθεστώς των αυθαιρέτων. Άλλωστε, έχουν “ματώσει” πληρώνοντας το ελληνικό Δημόσιο για τις διάφορες “τακτοποιήσεις” των περιουσιακών τους στοιχείων. Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας ενέταξαν και τις κινήσεις να αποκτήσει η συνοικία τη δική της εκκλησία.
Σύμφωνα με τον Μητροπολίτη Γλυφάδας, Ελληνικού, Βούλας, Βουλιαγμένης και Βάρης, κ. Παύλο, “ο αγώνας μας να αποκτήσει το Χέρωμα εκκλησία δίνεται εδώ και πάνω από 10 χρόνια”, ένα διάστημα κατά το οποίο “οι διατελέσαντες δήμαρχοι της περιοχής, μας έδιναν διάφορες διαβεβαιώσεις αλλά στο τέλος μας κορόιδευαν”. Και η αλήθεια είναι ότι χρειάζεται ισχυρή πολιτική βούληση για να εγκαταστήσει κανείς ένα επίσημο κτίσμα, όπως ένας ναός, σε μια περιοχή όπου δεν μπορεί να εκδοθεί καμία απολύτως άδεια.
Η φόρμουλα βρέθηκε επί της θητείας του Γρηγόρη Κωνσταντέλλου, ο οποίος πήρε κατά κάποιον τρόπο “πάνω του” το θέμα. Ο σύλλογος της περιοχής “Νυμφόληπτος” απευθύνθηκε στον Θανάση Μαρτίνο για να κάνει χορηγία έναν προκάτ ναό χαμηλού κόστους και ο χορηγός όπως πάντα ανταποκρίθηκε θερμά.
Ο Δήμαρχος από την άλλη ανέλαβε αυτοπροσώπως την ευθύνη για την εγκατάσταση σε μια δημοτική έκταση του ναού που ήρθε έτοιμος με γερανό και απάντησε στις ερωτήσεις των αστυνομικών, όταν του ζήτησαν το λόγο, δηλώνοντας με ευφάνταστο αλήθεια τρόπο ότι “γίνεται απλή απόθεση δημοτικής περιουσίας”.
Από το σημείο αυτό και έπειτα αρχίζουν τα …παρατράγουδα.
Διότι, όπως προέκυψε εκ των υστέρων, η αρχική τοποθεσία που επιλέχθηκε να εγκατασταθεί ο ναός ήταν δασική, αναδασωτέα και εντός της ζώνης Α’ προστασίας του Υμηττού. Αυτά και μόνο συνιστούσαν λόγους κατά το ποινικό δίκαιο για να χάσει ο Γρηγόρης Κωνσταντέλλος διά παντός το αξίωμα του δημάρχου!
Αναζητήθηκε λοιπόν εσπευσμένα νέα τοποθεσία και βρέθηκε μια δημόσια γη, την ευθύνη της οποίας έχει ο Δήμος, όπου και μετεγκαταστάθηκε ο ναός. Κατασκευάστηκε μια βάση, στρώθηκε ένα υλικό στον περίβολο, τοποθετήθηκαν κάποια υποτυπώδη παγκάκια, φυτεύτηκαν κάποια δέντρα. Οι κάτοικοι της περιοχής έβαλαν προσωπική εργασία, έβαλαν το χέρι στην τσέπη για να αγοραστούν υλικά, προσέφεραν εκκλησιαστικά είδη, θεωρώντας το εκκλησάκι δικό τους. Άρχισε να θυμίζει πραγματική εκκλησία. Κάτοικοι και Δήμος όμως ξέχασαν κάτι σημαντικό: Δεν ρώτησαν τον Επίσκοπο!
Τα “αγκάθια”
Από το σημείο αυτό ξεκινά μια σειρά παρεξηγήσεων που έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο, με αποτέλεσμα ο ναός μέχρι σήμερα να μένει κλειδωμένος, σχεδόν 6 μήνες μετά την ολοκλήρωση των τεχνικών εργασιών.
Σύμφωνα με τον Μητροπολίτη, κ. Παύλο, μια σειρά σφαλμάτων και παραλείψεων του συλλόγου “Νυμφόληπτος” έχουν εμποδίσει να εορταστούν τα “θυρανοίξια” του ναού.
Ο Μητροπολίτης δηλώνει ότι δεν ενημερώθηκε ποτέ για τη μεταφορά του ναού, ούτε ήταν παρών στη νέα εγκατάστασή του. Επιπλέον, εξοργίστηκε όταν αντιλήφθηκε ότι το μοναδικό κλειδί που του δόθηκε από τον Σύλλογο …δεν άνοιγε την πόρτα. Ο επικεφαλής της τοπικής Εκκλησίας διαπίστωσε εν συνεχεία μια σειρά από ανακρίβειες στη μαρμάρινη πλάκα που τοποθετήθηκε στην είσοδο του ναού, απαιτώντας να γραφτεί εκ νέου. Οι αντιρρήσεις όμως του Μητροπολίτη δεν σταματούν εδώ. Αφού άλλαξε με κλειδαρά τις κλειδαριές του ναού, διαπίστωσε ότι η Αγία Τράπεζα έχει λάθος διαστάσεις και ότι πρέπει να γίνουν εργασίες ανασχηματισμού της.
Και το κυριότερο; Ο επίσκοπος δεν εγκρίνει την ονομασία που θέλησε να δώσει ο “Νυμφόληπτος” στον ναό. Για την ακρίβεια, ο κ. Παύλος υπογραμμίζει ότι το επιθυμητό “Ναός της του Θεού Σοφίας” υπάρχει σε άλλα τρία σημεία εντός των ορίων της Μητρόπολης. Ο επίσκοπος προτείνει μια …συμβιβαστική ονομασία “Ναός Αγίας Σοφίας της Μάρτυρος”.
Επιπλέον, ο κ. Παύλος διαπίστωσε ότι δίπλα από τον ναό υπάρχει ένα κοντέινερ που χρησιμεύει σήμερα ως αποθήκη του Συλλόγου “Νυμφόληπτος”. Ζητά λοιπόν από τον Σύλλογο να παραχωρήσουν το χώρο για να γίνει γραφείο του ιερέα και αποθήκη του ναού. Από τη μεριά του ο Σύλλογος αρνείται.
Θα επιλυθούν οι διαφορές; Ο δήμαρχος δηλώνει ότι θα επιδιώξει να φέρει σε επαφή τους εμπλεκόμενους ώστε να βρεθεί η οδός για να λειτουργήσει το παρεκκλήσι.
Ασφαλώς, για κάτι τέτοιο, που κατά τον κ. Παύλο δεν απαιτεί παρά λίγους μήνες, χρειάζεται ένα πνεύμα συνεργασίας από όλους και θα λέγαμε και η αναγνώριση της παρότρυνσης που διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο “Απόδοτε τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και τα του Θεού τω Θεώ”. Γιατί διαφορετικά ισχύει η νεοελληνική παροιμία “Αλλού παπάς κι αλλού τα ράσα του”…
[Δημοσιεύτηκε στον ΠΑΛΜΟ της Γλυφάδας, 17 Δεκεμβρίου 2016]
