Eίναι κοινωνικό καθήκον των δομών, τόσο του κράτους όσο και της τοπικής αυτοδιοίκησης να έρχονται αρωγοί σε κάθε ομάδα που βρίσκεται σε οικονομική ή άλλου είδους κοινωνική περιθωριοποίηση. Ειδικά για την περίπτωση των δήμων της πρωτοβάθμιας βαθμίδας διοίκησης, αυτό καθίσταται επιτακτικό, διότι έχει άμεση γνώση των κοινωνικών αναγκών καθώς και αυτών που χρήζουν βοηθείας ουσιαστικής και όχι κατά περίπτωση ή κατ’ επιλογήν. Δυστυχώς οι δημοτικές αρχές σε πολύ μεγάλο βαθμό χρησιμοποιούν τις δυνατότητες που έχουν για ψηφοθηρικούς σκοπούς. Άλλες πάλι έχουν την ευκαιρία μέσα από αυτές τις δραστηριότητες να ικανοποιήσουν άλλου είδους υποσχέσεις ανεξάρτητα από τις ανάγκες των συνανθρώπων μας. Διάβασα σε άρθρο στην εφημερίδα ΠΑΛΜΟΣ της ΓΛΥΦΑΔΑΣ, για κάποιον άστεγο που είναι εκτεθειμένος σε κάθε είδους καιρικές μεταβολές και που έχει έλλειψη και καθαριότητας και σίτισης και περίθαλψης. Για αυτό προτείνω, η παρουσία μας στα κοινά του δήμου να μην είναι τυπική ή τυπολατρική, αλλά ουσιαστική γεμάτη από ανθρωπιά και κατανόηση στις ανάγκες των αδυνάτων κοινωνικών στρωμάτων. Αυτό δεν είναι νέα παροχή εκ του περισσεύματος, αλλά υποχρέωση που πρέπει να νοιώθει καθένας εκλεγμένος προς τους συναδέλφους του και που θα τον κάνει άξιο της εμπιστοσύνης των συνδημοτών του. Θα μου πείτε ότι αυτά είναι λόγια τυποποιημένα αλλά έχω τον τρόπο να σας πείσω ότι είναι λόγια από καρδιάς, λόγια ευθύνης και λόγια των άξιων συνδημοτών μου. Όταν έρθει η ώρα, θέλω να νοιώθουν υπερήφανοι όσοι με γνωρίζουν και να νοιώθουν επίσης ότι κάποιοι άνθρωποι δεν αλλάζουν, εξακολουθούν να παραμένουν άνθρωποι. Οι κοινωνικές δομές ενός δήμου, όπως είναι σήμερα με την λειτουργία του κοινωνικού παντοπωλείου, του κοινωνικού φαρμακείου, της βοήθειας στο σπίτι, καθώς και άλλες που έχει ανάγκη μια πόλη όπως η δική μας και με την πρώτη ματιά δεν φαίνονται, όπως επίσης και η συνεργασία με άλλες οργανώσεις εθελοντικές που έχουν τον ίδιο προσανατολισμό είναι κάτι περισσότερο από αναγκαία. Δεν πρέπει ουδείς συμπολίτης μας, όταν βρεθεί σε δύσκολη θέση από κάθε άποψη να νοιώθει αποκομμένος από την κοινωνία, ξεχασμένος και εγκαταλελειμμένος στο έλεος του θεού. Πρέπει να νοιώθει την ανάσα στοργής του δήμου, των συνανθρώπων του και έτσι να μπορεί κατά το δυνατόν να ορθοποδήσει πάλι δηλαδή να σηκωθεί όρθιος και να συνεχίσει τη ζωή του. Αυτή είναι και μεγάλη νίκη για όλους μας.
° Γράφει ο Χρήστος Ιακωβάτος
– Ελεύθερος Επαγγελματίας και Γλυφαδιώτης.
[Δημοσιεύτηκε στον ΠΑΛΜΟ της Γλυφάδας, 15 Δεκεμβρίου 2018]
