60 χρόνια ζωής γιορτάζει φέτος ο Α.Ο.Τ. Αλίμου ή όπως θα λέγαμε… «οι Τράχωνες»! Το σωματείο ιδρύθηκε το 1957 ως ΑΟ Τράχωνες, όμως την περίοδο 2013-14 κατέκτησε την πρώτη θέση στον 5ο Όμιλο της Γ’ Εθνικής και κέρδισε την ιστορική άνοδο στην Φούτμπολ Λιγκ, στην οποία και αγωνίζεται με την ονομασία ΠΑΕ Α.Ο.Τ. Άλιμος.
Σήμερα, το σωματείο έχει αναλάβει μια «Διοικούσα Επιτροπή Σωτηρίας» η οποία έχει τη μορφή 15μελους Διοικητικού Συμβουλίου και έχει αναλάβει το δύσκολο έργο της ανασυγκρότησης και αναγέννησης του σωματείου.
Πρόεδρος είναι ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΙΟΥΡΗΣ
Αντιπρόεδρος ο ΚΟΥΡΗΣ ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
Γενικός Γραμματέας ο ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ΑΣΤΕΡΙΟΣ
Ταμίας ο ΑΥΓΕΡΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
Υπεύθυνη Ακαδημιών η ΒΕΚΡΗ ΚΑΛΛΙΟΠΗ
Υπεύθυνος Γηπέδου ο ΤΣΙΓΚΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ
Υπεύθυνος Δημοσίων Σχέσεων ο ΑΣΤΕΡΙΑΔΗΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
Γραμματειακή Υποστήριξη η ΜΙΧΑΛΕΤΟΥ ΕΙΡΗΝΗ
Και μέλη οι ΑΣΗΜΑΚΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ, ΠΑΛΑΜΑΡΗΣ ΒΙΚΤΩΡ, ΣΑΡΔΗΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ, ΠΑΠΑΔΗΜΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, ΡΟΥΣΣΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΜΟΥΣΤΑΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ, ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ.
Στο ανακαινισμένο γήπεδο των Τραχώνων – με τον καινούργιο χλοοτάπητα – βρέθηκε ο ΠΑΛΜΟΣ και παρακολούθησε τις προπονήσεις που συνεχίστηκαν και κατά την περίοδο των γιορτών. Η αφορμή για να επισκεφτούμε το γήπεδο δε θα λέγαμε ότι ήταν μόνο μία. Η αντρική ομάδα των Τραχώνων αυτή τη στιγμή είναι από τις πιο δυνατές στην αγωνιστική που διανύουμε και σίγουρα μια συζήτηση με τους υπεύθυνους του συλλόγου θα είχε ενδιαφέρον. Επίσης, η ύπαρξη του νέου γυναικείου τμήματος ποδοσφαίρου – υπό την ευθύνη του Γιάννη Βαρβαρόπουλου – αποδεικνύει πως και τα κορίτσια μπορούν να κλωτσάνε με επιτυχία μια μπάλα και σίγουρα ρίχνει τη φράση που θέλει μερικά αθλήματα να είναι ανδροκρατούμενα.
Αν και το κρύο ήταν τσουχτερό, όλοι ήταν εκεί για να κάνουν τις προπονήσεις κανονικά, αλλά και οι υπεύθυνοι του συλλόγου που έχουν και την επίβλεψη των ακαδημιών. Πρώτος μιλάει στον ΠΑΛΜΟ ο Αστέρης Δημητριάδης, ο οποίος είναι πολυεργαλείο θα λέγαμε. Ξεκινώντας την κουβέντα μας, μας συστήθηκε και μας είπε ότι είναι Γενικός Γραμματέας του Αθλητικού Ομίλου Τραχώνων Αλίμου, Γενικός Αρχηγός στην πρώτη ομάδα την αντρική, Υπεύθυνος Πρώτων Βοηθειών για τις ακαδημίες όλο το απόγευμα. Στην τελευταία του ιδιότητα στάθηκε λίγο παραπάνω για να μας εξηγήσει ότι στο γήπεδο υπάρχει και αυτόματος απινιδοτής που είναι ειδικευμένος στις πρώτες βοήθειες καρδιοαναπνευστικής αναζωογόνησης.
[Π]: Είσαστε εδώ όλο το 24ωρο;
Α.Δ.: Το πρωί είμαι στην πρωινή μου δουλειά και το απόγευμα από τις 16:00 μέχρι τις 23:00 είμαι κάθε μέρα εδώ.
[Π]: Πόσα χρόνια είστε στο αντρικό;
Α.Δ.: Στο αντρικό είμαι δύο χρόνια γεμάτα, στις ακαδημίες είμαι 3 χρόνια από την προσπάθεια που ξεκίνησε ο πρόεδρος ο κύριος Τσιουρής, προσφέρουμε χαρά στα παιδιά του Αλίμου.
[Π]: Άλλες οι ανάγκες στο αντρικό και άλλες στις ακαδημίες;
Α.Δ.: Άλλες οι ανάγκες στο αντρικό, άλλες στο εφηβικό, αλλά από τη βάση εξαρτάται και η κορυφή. Αν λειτουργεί η πυραμίδα καλά από τη βάση θα έχουμε και καλά αποτελέσματα στην κορυφή. Δίνεται μεγαλύτερη βάση και προτεραιότητα στα τμήματα υποδομής για να μπορούμε να χαρούμε τα παιδιά αυτά μεγαλώνοντας και στην πρώτη ομάδα, αυτός είναι ο στόχος.
[Π]: Η βάση βρίσκει ανταπόκριση;
Α.Δ.: Είμαστε η μεγαλύτερη, θεωρώ, ακαδημία στα νότια προάστια. Αυτή την στιγμή καλύπτουμε την περιοχή του Αλίμου και ίσως τις παρυφές των γειτονικών περιοχών Αγίου Δημητρίου, Αργυρούπολης, Ηλιούπολης και έχουμε φτάσει σε ένα μέσο όρο παιδιών τα δύο τελευταία χρόνια 450 περίπου.
[Π]: Ακούγεται ελπιδοφόρο αυτό το νούμερο.
Α.Δ.: Είναι ελπιδοφόρο γιατί είναι μία καινούργια περιοχή και το να ασχολούνται τόσα νέα παιδιά με τον αθλητισμό και ειδικότερα με το ποδόσφαιρο, δείχνει πως έχουν δοθεί σωστά κίνητρα σε αυτά τα παιδιά να έρθουν.
[Π]: Κυρίως αγόρια;
Α.Δ.: Στόχος στην αρχή ήταν τα αντρικά τμήματα. Η συντριπτική πλειοψηφία σαφώς είναι αγόρια. Αλλά δεν υπάρχει διάκριση πλέον στη σημερινή εποχή, σε οποιοδήποτε τομέα κοινωνικής και αθλητικής εκδήλωσης υπάρχουν και κορίτσια και αγόρια. Στα πλαίσια λοιπόν αυτά δεν ήταν δυνατό να απέχουμε από τη σκέψη της δημιουργίας και γυναικείου τμήματος, διότι όταν λέμε ότι το τμήμα σφύζει από ζωντάνια – η ζωή είναι γυναίκα. Για πρώτη χρονιά, δοκιμαστική, η ανταπόκριση είναι αρκετά σημαντική ο φίλος μου ο Γιάννης ο Βαρβαρόπουλος είναι πρωτεργάτης σε αυτή την προσπάθεια και χωρίς αυτόν, χωρίς την παρακίνησή του, ίσως να μην το είχαμε αποφασίσει. Αλλά ζητάγαμε και εμείς τεχνογνώστες για το συγκεκριμένο εγχείρημα το οποίο για πρώτη χρονιά πάει καλά με την προοπτική στο μέλλον να δυναμώσει, η ζυγαριά να ισορροπήσει και να πάρει το δρόμο του.
[Π]: Θεωρείται ανδροκρατούμενο άθλημα;
Α.Δ.: Θεωρείται ανδροκρατούμενο γιατί υπάρχουν αθλήματα που ταιριάζουν πιο εύκολα στα κορίτσια, κυρίως ανατομικά. Το γυναικείο ποδόσφαιρο όμως υπάρχει και στο εξωτερικό και γνωρίζει άνθιση και μάλιστα πολλές φορές βλέπεις ενέργειες κοριτσιών και τις ζηλεύουν και οι άντρες. Γιατί όχι και εδώ; Υπάρχουν κορίτσια που τους αρέσει και έτσι θα το δούμε. Τι αρέσει στο παιδί, γιατί πάνω απ’ όλα μιλάμε για παιδιά.
[Π]: Τους τελευταίους μήνες θα λέγατε ότι έχετε ένα γήπεδο που ανταποκρίνεται; Μιλάμε με αφορμή τις εργασίες που έγιναν και τα πρόσφατα εγκαίνια.
Α.Δ.: Το γήπεδο φτιάχτηκε το 1981-82. Παραχωρήθηκε από το γαιοκτήμονα της περιοχής τον Γερουλάνο στο Δήμο, αλλά παραχώρηση έκανε στην ομάδα των Τραχώνων που τότε δημιουργήθηκε. Στα πλαίσια αυτά από το ’82, το διαχειρίζονται οι Τράχωνες. Δεν είναι δικό τους το γήπεδο, ανήκει στο Δήμο, αλλά υπάρχει ο ηθικός άγραφος κανόνας να το διαχειρίζονται οι Τράχωνες. Στα πλαίσια λοιπόν αυτά προσπαθούμε όσο μας παρέχεται η δυνατότητα και φέτος μας την παρείχε η Περιφέρεια δίνοντας το κονδύλι, με την τεχνογνωσία του Δήμου να ανακατασκευαστεί ο χλοοτάπητας. Είχε δημιουργηθεί από το ‘82, ήταν πλέον παλιός και ξεπερασμένος και δημιουργούσε προβλήματα στα παιδιά και εφόσον πρόκειται για την ασφάλεια των παιδιών το πιέσαμε για να κατασκευαστεί και έγινε άμεσα και γρήγορα. Είμαστε περήφανοι και χαρούμενοι που το χαίρονται τα παιδιά.
[Π]: Ότι επέμβαση δηλαδή έχει γίνει είναι για το χλοοτάπητα…
Α.Δ.: Σε αυτή τη φάση ναι. Αυτό ήταν και το πιο σημαντικό από όλα. Δηλαδή αν υπάρχει ένα ποσοστό ατελειών 100%. Το 70% ήταν ο χλοοτάπητας. Αυτός έγινε. Από εκεί και πέρα, θέματα αποδυτηρίων, κερκίδες, σιγά σιγά. Υγεία να έχουμε και όρεξη.
[Π]: Για την αντρική ομάδα που είναι στην Α’ Κατηγορία σίγουρα είναι πολλές οι ανάγκες. Υπάρχει υποστήριξη;
Α.Δ.: Οι Τράχωνες φέτος γιορτάζουμε τα 60 μας χρόνια. Οι συγκυρίες, όπως Διοίκηση, καλοί παίκτες, οδηγήσανε την ομάδα μέχρι τη Β’ Εθνική. Έζησε μεγάλες στιγμές δόξας, πρόσφατες, αλλά λόγω οικονομικών προβλημάτων η ομάδα ξανάπεσε εκεί που ανήκε κανονικά, στις ερασιτεχνικές κατηγορίες. Είναι στην πρώτη κατηγορία, πρωταγωνιστεί, έχει μεγάλο όνομα για την κατηγορία το οποίο το συντηρεί και το διατηρεί με την προοπτική να ευοδωθούν ξανά οι συνθήκες και να καταφέρουμε να φέρουμε την ομάδα σε ένα επίπεδο ώστε να ανέβει ξανά κατηγορίες. Όταν θα είμαστε έτοιμοι πάλι όλοι, διοίκηση-ομάδα-κόσμος, θα ξαναπραγματοποιήσουμε το εγχείρημα. Είναι μια ομάδα καλή της Α’ κατηγορίας, ο κόσμος είναι κοντά στις επιτυχίες και μακριά στις αποτυχίες. Η αλήθεια είναι αυτή. Εμείς κάνουμε το κέφι μας, το χαίρονται οι παίχτες, το χαίρεται ο προπονητής, το χαίρεται η διοίκηση, ελπίζουμε να το χαίρεται και ο κόσμος.
[Π]: Το διάστημα των εορτών έγινε κάποια προετοιμασία;
Α.Δ.: Οι γιορτές πέφτουν μέσα στα σαββατοκύριακα οπότε έχουν ρεπό όμως κρατάμε τους παίχτες κοντά για να μην χάσουν επαφή για δεκαπέντε μέρες. Η προπόνηση είναι καθημερινή, είναι σχεδόν όλοι παρόντες. Θα παίξουμε κάποιο φιλικό αλλά θα γίνει και τουρνουά για τις ακαδημίες. Αγωνιστική δράση ξανά στις 6 Ιανουαρίου.
Κλείνοντας τη συζήτηση με τον κ. Αστέρη Δημητριάδη καταλήξαμε στα εξής. «Είναι ένα υγιές κύτταρο αθλητισμού. Είναι η βάση του μαζικού ερασιτεχνικού αθλητισμού. Ακόμη και η πρώτη ομάδα είναι ερασιτεχνική και στόχος είναι παιδιά από τις ακαδημίες να διαπλάθονται σωστά σαν χαρακτήρες, γιατί μπορεί να μη γίνουν όλοι ποδοσφαιριστές, μπορεί να γίνουν καλοί φίλαθλοι, καλοί παράγοντες ή καλοί επαγγελματίες σε οποιοδήποτε τομέα ακολουθήσουν μετά. Οπότε πρέπει να είναι πάνω απ’ όλα σωστοί χαρακτήρες και για την οικογένειά τους. Κι αν κάποια παιδιά έχουν το ταλέντο να προωθηθούν γιατί όχι».
Γυναικείο τμήμα ποδοσφαίρου στους Τράχωνες
Γιάννης Βαρβαρόπουλος: «Αγαπάμε αυτό που κάνουμε.
Ασχολούμαστε σε καθημερινή βάση για να χτίσουμε γερές βάσεις»
Το γυναικείο τμήμα του ποδοσφαίρου στους Τράχωνες είναι ένα νέο εγχείρημα για το σύλλογο που βλέπει όμως αν και πρώτη πιλοτική χρονιά να έχει ανταπόκριση και να πηγαίνει καλά. Σίγουρα στις γυναίκες δεν είναι διαδεδομένο, σίγουρα και οι γονείς είναι πιο διστακτικοί – αν όχι όλοι, η πλειοψηφία – στο άκουσμα του γυναικείου ποδόσφαιρου. Τα παιδιά όμως δείχνουν να το απολαμβάνουν και να το βλέπουν σαν μια διέξοδο από τα καθιερωμένα. Πρώτος μίλησε στον ΠΑΛΜΟ ο Γιάννης Βαρβαρόπουλος, ο οποίος σύμφωνα και με τον Αστέρη Δημητριάδη, ήταν και ο παρακινητής του εγχειρήματος για το σύλλογο που ζητούσε τεχνογνώστες για να το τολμήσει.
[Π]: Κύριε Βαρβαρόπουλε, πως έγινε το εγχείρημα και πως είναι η συνεργασία με τους Τράχωνες;
Γ.Β.: Με το γυναικείο ποδόσφαιρο ασχολούμαι γύρω στα πέντε χρόνια. Ξεκίνησα από την Αθηναϊκή Αγίου Δημητρίου και από πέρυσι αποφάσισα να συνεργαστώ με τους Τράχωνες. Έχω μία προσωπική και φιλική επαφή και γνωριμία με τον Πρόεδρο τον Χρήστο Τσουρή. Μιλήσαμε και αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε ένα γυναικείο τμήμα για πρώτη φορά στους Τράχωνες και ήδη στους δυόμιση πρώτους μήνες αριθμούμε γύρω στα δώδεκα με δεκαπέντε κοριτσάκια. Είναι μια μεγάλη επιτυχία για τόσο μικρό χρονικό διάστημα.
Προπονήτρια της ομάδας είναι η Ιωάννα Λυκούδη που έχουμε συνεργαστεί τα πέντε τελευταία χρόνια μαζί. Πρόκειται για μία πάρα πολύ καλή προπονήτρια και εξαίρετο άνθρωπο και ο σκοπός της ομάδας είναι να μεγαλώσουν οι ακαδημίες να έχουμε πιο πολλά κοριτσάκια ακόμα και του χρόνου πρόθεσή μας είναι να μπορέσουμε να συμμετέχουμε στο πρωτάθλημα της Γ’ Εθνικής στην ΕΠΟ.
Βλέπουμε ότι τα κοριτσάκια έχουν αρχίσει και αγαπάνε το ποδόσφαιρο και πολλοί γονείς που είχαν κάποιους ενδοιασμούς αρχικά, τώρα έρχονται εδώ και τους έχουμε όλο και πιο κοντά στην ομάδα και ενθαρρύνουν τα παιδιά να συμμετέχουν. Κι εγώ, έχω δύο κόρες που παίζουν ποδόσφαιρο και ασχολούνται πολύ ενεργά. Από μόνες τους ασχοληθήκανε και η μία που είναι τερματοφύλακας έχει αφήσει πολλές υποσχέσεις και έχει και όνειρα να το συνεχίσει και εκτός Ελλάδας κάποια στιγμή.
[Π]: Η ακαδημία των κοριτσιών τι ηλικίες έχει;
Γ.Β.: Τα πιο μικρά κοριτσάκια φέτος ξεκινάνε από εφτά χρονών, όντως πολύ μικρά, αλλά βλέπουμε ότι το αγαπάνε γιατί ακόμα και με άσχημο καιρό έρχονται για προπόνηση. Φτάνουν μέχρι και τα δεκαπέντε με δεκαέξι.
[Π]: Η προπόνηση είναι εντατική;
Γ.Β.: Είναι τρεις προπονήσεις την βδομάδα. Μαθαίνουν και τεχνικά θέματα και συστήματα ποδοσφαίρου. Ανά ημέρα χωρίζουμε τι προπόνηση πρέπει να κάνουμε. Έχει και θεωρητικά διότι το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο να τρέχουμε με την μπάλα. Πράξη και θεωρία συνδυάζονται με σκοπό να γίνεται μια πλήρης προπόνηση και εντός και εκτός γηπέδου. Ακολουθούμε ένα επαγγελματικό μοτίβο γιατί αν δεν μάθουν σωστά από μικρά δεν θα μάθουν ποτέ. Είναι αρχή μας.
[Π]: Υπάρχουν άλλες γυναικείες ομάδες ώστε να παίξουν τα παιδιά;
Γ.Β.: Κάνουμε φιλικά με την Ολυμπιάδα Υμηττού, με τον Αστέρα Χαϊδαρίου και ετοιμάζουμε ένα τουρνουά με άλλες ομάδες μετά τις γιορτές που θα είναι σε τέτοιες ηλικίες για να συμμετέχουν και ομάδες από τα Βόρεια προάστια και τον Πειραιά.
[Π]: Από τα φιλικά τι εικόνα έχετε;
Γ.Β.: Από τα φιλικά είμαστε πολύ ευχαριστημένοι παρόλο που το χρονικό διάστημα είναι πολύ μικρό. Μας έχει εντυπωσιάσει το πάθος και η δύναμη των μικρών μας φίλων που πολλές φορές και οι γονείς τους δεν το περιμένανε. Το ζουν αυτό που κάνουν σε κάθε παιχνίδι ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Ακόμα και να χάσουμε νοιώθουμε σα να κερδίσαμε γιατί βλέπουμε ότι τα παιδιά έχουν κάνει άλλο ένα βήμα επιπλέον.
Γονείς και Παίκτριες
Ασφαλώς από την συνέντευξη δε θα μπορούσε να λείπει η άποψη του γονέα που στέλνει το κορίτσι του στο γυναικείο ποδόσφαιρο και του ίδιου του παιδιού που συμμετέχει. Έτσι η κ. Ντίνα, μαμά κοριτσιού μας είπε ότι η μικρή της το ζητούσε από την πρώτη δημοτικού. Έχει άλλον έναν γιο, μεγαλύτερης ηλικίας. «Για να είμαι ειλικρινής δεν ξέφυγα από τον κανόνα που θέλει τα κορίτσια στο μπαλέτο κυρίως επειδή με το μεγάλο γιο τα είχαμε ζήσει αυτά σαν γονείς», μας είπε και συμπλήρωσε ότι «Βλέπω διαφορά στο κοριτσάκι μου. Είναι πιο ήρεμο. Ακόμη και στον αγώνα που χάσανε. Εδώ είμαι πολύ ευχαριστημένη».
Η μικρή Δανάη, που είναι μαθήτρια Δημοτικού, παρακολουθεί ανελλιπώς τις προπονήσεις, ότι καιρό και να κάνει. Συμμετέχει στους αγώνες που έχουν διεξαχθεί αυτό το διάστημα και μας μεταφέρει τη δική της εμπειρία. «Έπαιζα ποδόσφαιρό από το σχολείο στη γυμναστική και ήθελα να ασχοληθώ. Όταν το είπα στη μαμά μου μου είπε ότι είναι καλό άθλημα. Στην Ελλάδα βέβαια είναι κυρίως αντρικό άθλημα. Έχω δει μεγάλη διαφορά απ’ όταν ξεκίνησα τις προπονήσεις και σκέφτομαι διαφορετικά. Το παιχνίδι είναι πιο εύκολο, καταλαβαίνουμε τις κινήσεις των αντιπάλων. Έχω πάρει μέρος σε αγώνες. Έχουμε παίξει και σε ομάδα μαζί με τα αγόρια των Τραχώνων αλλά συνεργάζομαι καλύτερα με τις συμπαίκτριες μου λόγω των προπονήσεων που κάνουμε μαζί. Ότι καιρό και να κάνει έρχομαι στην προπόνηση γιατί μου αρέσει».
Εσείς χρειάζεστε καλύτερο
κίνητρο από αυτό της Δανάης;
[Δημοσιεύτηκε στον ΠΑΛΜΟ της Γλυφάδας, 30 Δεκεμβρίου 2017]